پرتاب‌شدگی

پرتاب‌شدگی، افکندگی یا متروکیت[1][2] مفهومی است که توسط فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر برای توضیح تعامل میان سوژه با پیرامونش در زندگی روزمره معرفی شده، که باعث عمل بر اساس غریزه، واکنش آنی به کلام و کنش‌های دیگر افراد، جاری بودن با شرایط، و تفاسیر آنی می‌شود.

هایدگر می‌گوید هنگامی که کسی بپذیرد که عمل نکردن هم یک کنش است، او به شرایطی پرتاب شده است بدون آنکه قادر باشد نخست به بازاندیشی[3] آن‌ها بپردازد، چرا که بازاندیشی آن‌ها (نه عمل) نیز خود چیزی است که می‌تواند به عنوان کنش تفسیر شود. بنابراین فرد باید به تفاسیر غریزی اکتفا کند و با جریان برود.