پارسیا
در علم بلاغت، پارسیا وجهی از گفتار است که تحت عنوان: «رک گویی یا طلب بخشش برای چنین گونه صحبت کردن» تعریف می‌گردد.[1] به زعم میشل فوکو این واژه در زبان یونان باستان سه وجه متفاوت داشته‌است. پارسیا در نقش اسم به معنای «آزادی بیان» است. پارسیوزومای در نقش فعل به معنای «استفاده کردن از پارسیا» است. همچنین پارسیاستس به معنای شخصی است که از پارسیا استفاده می‌کند؛ برای مثال «کسی که حقیقت معطوف به قدرت را بیان می‌کند».[2]
منابع
- Burton, Gideon O. "Parrhesia". Sylva Rhetoricae. Brigham Young University. Archived from the original on 2007-05-26. Retrieved 2007-05-24.
- Foucault, Michel (Oct–Nov 1983), Discourse and Truth: the Problematization of Parrhesia (six lectures), The University of California at Berkeley.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.