واپس‌رانی

 در نظریه روانکاوی بیرون نگه داشتن خاطرات، افکار یا احساسات پریشانی‌آور از خودآگاه را واپس‌رانی یا واپس‌زنی (به انگلیسی: Repression) می‌گویند. این محتویات ناخواسته که اغلب شامل خواسته‌های جنسی یا پرخاشگرانه یا خاطرات دردناک دوران کودکی هستند به ضمیر ناخودآگاه رانده می‌شوند. گمان می‌رود که واپس‌رانی اضطراب و علائم عصبی را زمانی که یک رانه یا انگیزش ممنوع تهدید به ورود به خودآگاه می‌کند، افزایش می‌دهد. روانکاوی به دنبال کشف خاطرات واپس‌زده از طریق تداعی آزاد و همچنین بررسی خواسته‌های واپس‌زده‌ای است که در خواب بروز پیدا کرده‌اند.[1]

از مجموعه مقاله‌های
روانکاوی
موضوعات
چهره‌های علمی
آثار برجسته
مکاتب فکری
آموزش
  • Boston Graduate School of
    Psychoanalysis
  • British Psychoanalytic Council
  • British Psychoanalytical Society
  • Columbia University Center for
    Psychoanalytic Training and Research
  • International Psychoanalytical Association
  • انجمن جهانی روانکاوی
  • درگاه روان‌شناسی

واپس‌رانی یک ساز و کار دفاعی است، که تضمین می‌کند از ورود چیزی که برای ذهن خودآگاه ناپذیرفتنی است و اگر به یاد آورده شود اضطراب بر می‌انگیزد، جلوگیری کند. در مورد امکان واپس‌رانی آسیب‌های روانی بحث وجود دارد. برخی از شواهد نشان می‌دهد که «بزرگسالانی که  ترومای عظیمی را تجربه کرده‌اند، می‌توانند به یک بی‌حسی روانی دست یابند که حافظه یا احساس در مورد فاجعه را مسدود می‌کند.»  

منابع
  1. repression. (2012). Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.