هیپ هاپ کمدی

هیپ هاپ کمدی یا طنز ممکن است تقلیدی از کل ژانر هیپ هاپ یا شکلی از موسیقی انتقادی باشد که از هیپ هاپ به عنوان وسیله ای برای پیام‌های اعتراضی استفاده می‌کند. تأثیر و دامنه موسیقی متفاوت است، از گنگستا رپ، رپ اعتراضی، ترپ موزیک گرفته تا هیپ هاپ جایگزین که رپ زیر سبک ژانر هجوم‌آمیز با طنز بیشتر با هدف وایرال شدن ایجاد شد. در متن رپ گپ و گفت، یک آهنگ هیپ هاپ طنز ممکن است شامل تولید لو-فی، استفاده از شخصیت‌ها / نام‌های مستعار (به عنوان مثال جورج «جوجی» میلر)، ویدئوهای موسیقی ساده، قافیه‌های تنبل و شعرها / موضوعات کلیشه ای عمدی باشد.

طنز و هیپ هاپ از دوره جنبش هنرهای سیاه به هم آمیخته‌اند. طنز هیپ هاپ در حالی که «کاوش در پیچیدگی‌های هویت آمریکایی سیاهپوست» از پل‌های عامه پسندانه ای شکل می‌گیرد مانند فرهنگ رپ و فرم‌های داستانی تجربی. همچنین فرهنگ هیپ هاپ در رسانه‌های دیگر مورد انتقاد قرار گرفته‌است، به ویژه در اوایل دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ فیلم هجو و نشریات تلویزیونی ترس از کلاه سیاه (۱۹۹۳) - مستندی با تمرکز بر وضعیت هیپ هاپ، قسمت قبل از مضامین تیره‌تر که مشخصه رپ گانگستا در دهه ۱۹۹۰ است، هیپ هاپ کمدی، با سبک سبک‌تر و طنزآمیزتر، در دهه ۱۹۸۰ برجسته شد، که توسط اعمال محبوب مانند Beastie Boys انجام می‌شد. در دوران دیجیتالی پس از سال ۲۰۰۰، رپ هجوآمیز، به ویژه رپ طنز آمریکا سیاه، وضعیت حاشیه ای خود را حفظ می‌کند زیرا اظهارنظر دربارهٔ نمایش‌های فرهنگی سیاه پوستان یا دور شدن از اجرای کلیشه‌های سیاه که به‌طور متناقضی وضعیت جهانی هیپ هاپ را تقویت می‌کنند، احتمال بروز شکست تجاری هنرمند وجود دارد.