هسته (دنباله‌دار)

هسته، بخش جامد و مرکزی یک دنباله‌دار است، که گاهی یک گلولهٔ برفی کثیف یا توپ‌زبالهٔ یخی نامیده می‌شود. اجزای هستهٔ یک دنباله‌دار از سنگ، گرد و غبار و گازهای منجمد تشکیل شده‌است. هنگامی که توسط خورشید گرم شود، گازها متصاعد (تصعید) می‌شوند و جوّی در اطراف هسته تولید می‌کنند که کما نامیده می‌شود. نیرویی که توسط باد خورشیدی و فشار تابش خورشید بر کما وارد می‌شود دم بسیار بزرگی؛ در سمتِ دور از خورشیدِ هسته، تشکیل می‌دهد. سپیدایی هستهٔ دنباله‌دار معمولاً بازتابی در حدود ۰٫۰۴.[1] است که این تیره‌تر از زغال سنگ است، و می‌توان گفت که پوششی از گرد و غبار سبب ایجاد این تیرگی هسته می‌شود.[2] نتیجه‌گیری‌های برگرفته از روزتا و فیله نشان می‌دهد که هستهٔ ۶۷ پی/چوریوموف-گراسیمنکو دارای هیچ‌گونه میدان مغناطیسی نیست، که نشانهٔ آن است که ویژگی مغناطیسی نقش چندانی در شکل گیری اولیهٔ خرده‌سیاره‌ها نداشته‌است.[3][4] علاوه بر این، طیف نگار آلیس در روزتا مشخص کرد که الکترون‌های تولید شده (در محدودهٔ ۱ کیلومتری (۰٫۶۲ مایل) بالاتر از دنباله‌دار) در اثر فوتویونش مولکول‌های آب توسط تابش خورشیدی تولید می‌شوند، و نه از فوتون‌های آمده از خورشید، آن‌گونه که قبلاً تصور شده‌بود، مسئول تخریب آب و مولکول دی اکسید کربن رها شده از دنباله‌دار به کما باشند.[5][6]

هستهٔ دنباله‌دار تمپل ۱.

سطح هستهٔ دنباله‌دار ۶۷ پی/چوریوموف-گراسیمنکو از دیدگاه روزتا، از فاصله ۱۰ کیلومتری