نقطه (نگارش)

نقطه (.) نشانه‌ای از نشانه‌های سجاوندی است که برای موارد زیر به کار می‌رود:[1]

  • در پایان جمله‌ها به‌جز پرسشی و تعجبی
  • پس از حروف اختصار مثلاً ه‍.ش (هجری شمسی)
.

نشانه‌های سجاوندی

نقطه (نگارش)
آپاستروف( ' )
کمانکها (( )، [ ]، { }، < >)
دونقطه( : )
ویرگول( ، )
خط فاصله ( ، ، ، )
سه‌نقطه( ، ... )
علامت تعجب( ! )
نقطه( . )
گیومه( « » )
خط فاصله( -، )
علامت سؤال( ؟ )
علامت گفتاورد(  ،   )
نقطه‌ویرگول( ؛ )
خط مورب( / )
خط مورب( )
جداکنندگان کلمات
فاصله‌ها ( ) () () ( ) () () ()
interpunct( · )
عمومی
امپرسند( & )
اَت‌ساین( @ )
ستاره( * )
خط اریب وارو( \ )
گلوله( )
هشتک/کلاهک( ^ )
واحد پول عمومی: ( ¤ )
ویژه: ฿, ¢, $, , , £, , ¥, , ,
daggers( , )
درجه( ° )
علامت تعجب برعکس( ¡ )
علامت سوال برعکس( ¿ )
نماد عدد/پوند/هشتگ( # )
numero sign( )
ordinal indicator (º, ª)
درصد ( %, ‰, )
نشانهٔ پاراگراف( )
پریم( )
بند( § )
مدک( ~ )
دونقطه( ¨ )
زیرخط( _ )
عمودی/پایپ/خط شکسته( |, ¦
نشان‌های بی‌استفاده
asterism( )
index/fist( )
therefore sign( )
because sign( )
interrobang( )
irony mark( )
lozenge( )
reference mark( )

نقطه یا دات در موارد مربوط به اینترنت نیز کاربرد دارد؛ مثلاً برای جداکردن دامنه‌های اینترنتی.

منابع

  1. زبان فارسی (۱)، انتشارات چاپ و نشر کتاب‌های درسی، ۱۳۸۶، ص. ص ۲۷
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.