نقد معماری

عمده‌ترین روزنامه‌ها ملی در کشورهای توسعه یافته به گونه ای هنر را پو شش می‌دهند. نقد معماری ممکن است در قسمت هنر، در قسمت املاک یا قسمت خانه و وسایل قرار بگیرد.[1] در ایالات متحده آمریکا، نقدها در مجلات تخصصی از نشریات عامه (مانند Architectural Digest و Wallpaper). تا مجلات تخصصی برای طراحان (مانند Archtectural Review و Detail) منتشر شوند. مانند دیگر انواع انتقاد، زبان حرفه‌ای استفاده می‌شود تا نظرات و دیدگاه‌ها دقیقاً منعکس شوند.

لوئیس مامفورد به‌طور گسترده در دهه ۱۹۳۰، ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در نیویورکر راجع به معماری می‌نوشت. ادا لوئیس هاکستبل اولین منتقد تمام وقت معماری برای روزنامه ای آمریکایی بود که نیویورک تایمز سال ۱۹۶۳ این شغل را به او داد. جان بتجمان، از مؤسسان، جامعهٔ ویکتوریا، در دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ دربارهٔ ابنیهٔ تاریخی به جای بناهای جدید مطلب می‌نوشت و منتشر می‌کرد که زمینه‌ساز نقد معماری در رادیو و تلویزیون شد. چارلز، شاهزاده ولز در نقد معماری بسیار صریح است، به عنوان مثال پیشنهاد بخش الحاقی به نگارخانه ملی لندن را «هیولای کفگیرکی بر روی صورت دوست بسیار دوست داشتنی» توصیف کرد.

وظیفهٔ منتقد این است که چگونگی موفقیت معمار و سایران درگیر پروژه دربارهٔ معیارهای خواسته شده از طرح و معیارهای که خود معمار فکر می‌کند مهم است، بسنجد معیارهایی مانند:

• زیبایی‌شناسی
• تناسبات
• کارکردگرایی
• سبک معماری
• انتخاب و استفاده از مصالح ساختمانی
• محیط ساخت یا زمینه
• پایایی

• "The Dark Knights Return: four profoundly unfashionable buildings in London"
  • Hugh Pearman, architecture critic of The Sunday Times, analyses architectural critics' responses (including his own) to postmodernism and unfashionability.
• Weinstein, Norman (2008-05-28). "Built on Soaring Words". The Australian. Archived from the original on 13 September 2008. Retrieved 2008-07-09.
  • This article, whilst not an example of architectural criticism, describes the importance of architectural students developing a strong vocabulary with which to describe buildings.

• Our critics' advice - The Guardian July 8, 2008.
  • In this article Jonathan Glancey gives advice to young, ambitious, would-be architecture critics.