نعش‌کش
نَعش‌کِش یا خودروی حمل تابوت، به هر وسیله نقلیه (درشکه یا اتوموبیل) گفته می‌شود که از آن برای حمل مردگان در تابوت (به عربی: نَعش) استفاده می‌شود.[1]
یک نعش‌کش
در ایران
در سال ۱۳۸۲، بهشت زهرا اقدام به خرید تعدادی مرسدس-بنز کلاس-ئی (که خودروهایی لوکس محسوب می‌شدند) به عنوان نعش‌کش کرد. از آن‌جا که پیش از این تنها در نیروی انتظامی از چنین خودروهایی استفاده می‌شد و تعیین آن به عنوان جایزه قرعه‌کشی حساب‌های قرض‌الحسنه یک بانک بسیار خبرساز شده‌بود،[2] این مسئله که «دیگر هیچ‌کسی آرزوی سوار شدن بنز را به گور نمی‌برد» مورد شوخی قرار می‌گرفت.[3]
نگارخانه
منابع
- زمان‌فشمی، ارمغان (۳۰ دی ۱۳۹۱). «همه چیز درباره بزرگترین آرامستان ایران: از مُرده‌شورخانه تا مجتمع عروجیان!». روزنامه اطلاعات (۲۵۵۰۸).
- امين، سعيده (۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۳). «برای اولین و آخرین قرعه‌کشی: الگانس ممنوع شد». روزنامه همشهری (۳۳۷۹).
- «خرید نعش کش‌های میلیاردی: روزی همه سوار الگانس می‌شویم». روزنامه همشهری (۳۲۳۲). ۱ آذر ۱۳۸۲.
طراحی خودرو | |
|---|---|
| کلاس‌بندی خودروها |
|
| سبک بدنهٔ خودرو |
|
| وسایل‌نقلیهٔ تخصصی |
|
| نیروی محرکه |
|
| چرخ‌ها |
|
| موقعیت موتور | |
| طرح‌بندی (موتور / محور) | |
| پیکربندی موتور (درون‌سوز) | |
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.