نشانگان سوخت و سازی

اصلی‌ترین نشانهٔ سندرم متابولیک چاقی مرکزی یا شکمی و اضافه وزن همراه با تجمع بافت چربی در اطراف کمر و تنه است.[3]

دیگر نشانه‌های سندرم متابولیک شامل فشار خون بالا، کاهش سطح سرمی لیپوپروتئین پرچگال، افزایش کلسترول سرم ناشتا، افزایش تری گلیسرید و لیپوپروتئین بسیار کم‌چگال ناشتا، و اختلال قند ناشتا بین مقاومت به انسولین و پیش دیابت است.

سازوکار دقیق ایجاد نشانگان متابولیک در درست تحقیق است. اکثر بیماران مسن چاق کم‌تحرک و دارای درجه‌ای از مقاومت به انسولین هستند. استرس نیز می‌تواند عاملی باشد. مهم‌ترین عوامل خطر عبارتند از رژیم غذایی (به خصوص قند شیرین آشامیدنی مصرف) و[4] ر بی تحرکی[5] یا کمبود فعالیت فیزیکی[6][7] اختلال چرخه خواب[8] و مصرف بیش از حد الکل است.[9] در مورد اینکه آیا چاقی یا مقاومت به انسولین باعث ایجاد سندرم متابولیک می‌شوند یا پیامدهای آن هستند بحث وجود دارد. تعدادی از نشانگرهای سیستمیک التهاب از جمله پروتئین واکنشی سی، اینترلوکین ۶، فاکتور نکروز دهنده تومور-آلفا و دیگران و نیز افزایش اسید اوریک ناشی از رژیم غذایی در این زمینه دخیل دانسته می‌شوند.[10][11][12]

خط اول درمان تغییر شیوه زندگی (به عنوان مثال دستورالعمل‌های تغذیه سالم و فعالیت فیزیکی) است. اما اگر پس از سه تا شش ماه تلاش در اصلاح عوامل خطر کافی نبود درمان دارویی ضرورت می‌یابد. به‌طور کلی هر یک از اختلالات تشکیل دهنده نشانگان متابولیک باید جداگانه درمان شوند. دیورتیک‌ها و بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ممکن است برای درمان فشار خون بالا استفاده شود. داروهای کاهنده چربی خون به کاهش کلسترول از نوع لیپوپروتئین کم‌چگال و تری گلیسیرید و به افزایش سطوح لیپوپروتئین پرچگال کمک می‌کنند استفاده از داروهایی که باعث کاهش مقاومت به انسولین می‌شوند همانند متفورمین و تیازولیدیندیون مورد اختلاف نظر است؛ داروهای کاهش وزن می‌توانند به درمان اضافه وزن کمک کنند.[13]