نبرد اردبیل
نبرد اردبیل (انگلیسی: Battle of Marj Ardabil) در سال ۷۳۰ میلادی بین ارتش خزرها به رهبری بارجیک، پسر خاقان خزر و مسلمانان اموی رخ داد.
قوای بسیار زیادی از مسلمانان به رهبری فرمانده بنی امیه، الجراره بن عبدالله، با خزرها به مدت سه روز درگیر شدند. سرانجام، نیروهای خلیفه توسط بسیاری از نیروهای کمکی و موالی خود رها شدند، شکست خورده و از میدان گریختند. در طول نبرد، الجراره کشته شد. به گفته مورخ آگاپیوس، اعراب متحمل ۲۰ هزار کشته و دو برابر این تعداد اسیر شدند، رقمی که احتمالاً شامل جمعیت اردبیل و مناطق اطراف آن میشدهاست.
سفر بارجیک به شمال ایران (و بعداً به کردستان و شمال بینالنهرین) ممکن است تلاشی برای ایجاد حکومت خزر در جنوب کوههای قفقاز بوده باشد.
خزرها به دنبال پیروزی خود اردبیل را اشغال کردند. سال بعد هم بارجیک لشکری را به سمت موصل هدایت کرد اما شکست خورد. به گفته محمد بن جریر الطبری و دیگر مورخان عرب، مسلمانان چنان مورد هتک حرمت بارجیک از سمت فرماندهان خود قرار گرفتند که با شدت بیشتری جنگیدند. ارتش خزر پس از شکست در موصل، از شمال کوههای قفقاز عقبنشینی کرد؛ و اردبیل توسط مسلمانان آزاد گشت.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Battle of Marj Ardabil». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۴.