ناپایداری کلوین–هلمهولتز
ناپایداری کلوین–هلمهولتز(به انگلیسی: Kelvin–Helmholtz instability) زمانی رخ می‌دهد که سیال در حال جریان، تحت تنش برشی قرار گیرد یا سیال در ناحیه لایه مرزی دو سیال با سرعت‌های مختلف باشد.نمونه‌هایی از این پدیده در حرکت لایه بالایی آب در اثر وزش باد، نقطه سرخ سطح مشتری، حرکت ابرها و آب اقیانوس ها دیده می‌شود.این پدیده نخستین بار توسط دو فیزیکدان مشهور به نام‌های لرد کلوین و هرمان فون هلمهولتز توصیف شد.[1]
جستارهای وابسته
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ناپایداری کلوین–هلمهولتز موجود است. |
- Fox, Karen C. "NASA's Solar Dynamics Observatory Catches "Surfer" Waves on the Sun". NASA-The Sun-Earth Connection: Heliophysics. NASA.
ابر بر اساس ارتفاع | ||
|---|---|---|
| ارتفاع | نوع ابر |  |
| بسیار بالا | ||
| بالا | ||
| میانه | فرازپوشنی (آلتواستراتوس As) • فرازکومه‌ای (آلتوکومولوس Ac) | |
| پایین | ||
| عمودی | کومه‌ای (کومولوس Cu) • کومه‌ای‌بارا (کومولونیمبوس Cb) | |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.