میچ آلبوم

میچ دیوید آلبوم (متولد ۲۳ مه سال ۱۹۵۸) نویسنده آمریکایی و روزنامه‌نگار، فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه نویس، مجری رادیو و تلویزیون و نوازنده است. کتاب او بیش از ۳۵ میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رسیده‌است.[2] او شاید بیشتر به خاطر داستان‌های الهام بخش و موضوعاتی که با کتاب‌ها، نمایشنامه‌ها و فیلم‌هایش در پیوند است، شناخته شود. میچ آلبوم در حال حاضر به همراه همسر خود جنین سابینو در شهر دیترویت ایالت میشیگان زندگی می‌کند.

میچ آلبوم
زادهمیچ دیوید آلبوم
۲۳ مهٔ ۱۹۵۸ ‏(۶۲ سال)
پاسائیک، نیوجرسی، ایالات متحده
پیشهرمان‌نویس، روزنامه‌نگار ورزشی
زبان(ها)انگلیسی
شهروندیایالات متحده
سبک نوشتاریغیر داستانی، ادبیات داستانی جوانان
کار(های) برجسته
همسر(ها)جنین سابینو (ا. ۱۹۹۵)[1]
امضا
وبگاهmitchalbom.com

اوایل زندگی

آلبوم در ۲۳ مه ۱۹۵۸ در خانواده ای یهودی در پاسیائیک، نیوجرسی به دنیا آمد،[3] آلبوم برای مدتی در بوفالو، نیویورک زندگی کرد تا اینکه خانواده اش در اواکلین، نیوجرسی در نزدیکی فیلادلفیا، پنسیلوانیا مستقر شدند. او در یک محله کوچک و متوسط طبقه بزرگ که اکثر مردم هرگز آن را ترک نمی‌کردند بزرگ شد. یک بار به نقل از آلبوم گفته بود که والدینش بسیار پشتیبان او هستند و همیشه می‌گفتند: «انتظار نداشته باشید زندگی شما اینجا تمام شود. دنیای بزرگی در آنجا وجود دارد. بیرون بروید و آن را ببینید.» خواهر بزرگترش، برادر کوچکتر او و خودش، این پیام را از صمیم قلب دریافت کردند و به‌طور گسترده سفر می‌کردند. خواهر و برادرهای وی در حال حاضر در اروپا اسکان یافته‌اند.

مقاله‌نویسی

آلبوم در حالی که در نیویورک زندگی می‌کرد، به روزنامه‌نگاری علاقه‌مند شد. وی در طول روز شروع به نوشتن مقاله برای کوئینز تریبون، یک روزنامه هفتگی در فلاشینگ، نیویورک کرد. کارهای وی در آنجا، به ورود وی به دانشکده کارشناسی ارشد روزنامه‌نگاری دانشگاه کلمبیا کمک کرد. در زمان اقامت در آنجا، برای کمک به پرداخت شهریه خود، به عنوان پرستار بچه کار کرد. علاوه بر نوازندگی پیانو در شب، آلبوم یک کار نیمه وقت با مجله ورزشی «اسپرت» انجام داد.[4] پس از فارغ‌التحصیلی، او چندین رویداد ورزشی المپیک در اروپا را پوشش داد[5]

در سال ۱۹۸۳، او به عنوان نویسنده تمام وقت روزنامه‌های The Fort Lauderdale News و Sun Sentinel به استخدام درآمد/

در سال ۱۹۸۵، با برنده شدن در جایزه ویرایشگران ورزشی آن سال در آسوشیتد پرس اسپورت برای بهترین داستان اخبار ورزشی، آلبوم به عنوان ستون اصلی ورزش در مطبوعات آزاد دیترویت استخدام شد تا جایگزین مایک داونی، نویسنده محبوب شود که با لس آنجلس تایمز کار کرده بود.[6]

ستون ورزشی آلبوم به سرعت محبوب شد. در سال ۱۹۸۹، هنگامی که مطبوعات دیترویت آزاد و دیترویت نیوز انتشارات آخر هفته را با هم ادغام کردند، از آلبوم خواسته شد که یک ستون هفتگی غیر ورزشی را به وظایف خود اضافه کند. آن ستون یکشنبه‌ها در بخش «دیدگاه» اجرا شد و به زندگی و ارزش‌های آمریکایی پرداخت. سرانجام در سراسر کشور سندیکا شد. هر دو ستون تا امروز در مطبوعات آزاد دیترویت ادامه دارد.[7]

وی در طول سال‌های حضور در دیترویت، به یکی از پرافتخارترین نویسندگان ورزشی دوران خود تبدیل شد. وی ۱۳ بار توسط سردبیران ورزش آسوشیتد پرس به عنوان بهترین نویسنده ورزشی در کشور شناخته شد و رکورد هفت بار افتخار بهترین نوشتن، از همان سازمان را کسب کرد. هیچ نویسنده دیگری بیش از یک بار این جایزه را دریافت نکرده‌است.[8] وی موفق به کسب بیش از ۲۰۰ افتخار نوشتن دیگر از سازمان‌هایی از جمله جوایز سرفصل نویسی ملی، انجمن ویراستاران روزنامه‌های آمریکایی، انجمن ملی ورزشکاران و نویسندگان ورزش و انجمن ملی روزنامه نگاران سیاه شده‌است.

در تاریخ ۲۵ ژوئن سال ۲۰۱۰، آلبوم برای موفقیت در زندگی، در کنوانسیون سالانه APSE در سالت لیک سیتی، یوتا، جوایز رد اسمیت به APSE اعطا شد. این انتخاب توسط تعدادی از همسالان آلبوم، از جمله برنده جایزه رد اسمیت، دیو کیندرد به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.[9][10][11][12] در سال ۲۰۱۳، آلبوم به تالار مشاهیر انجمن ملی رسانه‌های ورزشی (که قبلاً آن انجمن ملی ورزشکاران و ورزشکاران ورزشی بود) القا شد[13] و القاء وی در سالن مشاهیر ورزشی میشیگان در ماه مه سال ۲۰۱۷ اعلام شد.[14]

میچ آلبوم همچنین به عنوان سردبیر مجله پاراد فعالیت می‌کند.[15] ستون وی توسط آژانس محتوای تیریبون منتشر شده‌است.[16]

کتاب‌ها

از آثار معروف او که به زبان فارسی ترجمه شده می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:[17]

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به میچ آلبوم در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. "About this gallery". Broadway.com. Retrieved April 22, 2014.
  2. Regal, Andy (November 13, 2013). "'Tuesdays with Morrie' Author Mitch Albom on 'The First Phone Call From Heaven'". Wall Street Journal. Retrieved November 19, 2013.
  3. Bloom, Nate (November 25, 2011). "Jewish Stars 11/25". Cleveland Jewish News.
  4. Ammeson, Jane (September 2007). "Do The Write Thing". Nwa WorldTraveler Magazine.
  5. "Mitch Albom". Pennsylvania Center for the Book. February 19, 2013. Archived from the original on February 19, 2009. Retrieved April 22, 2014.
  6. Albom, Mitch (1987). "Live Albom I". Detroit Free Press. p. 3.
  7. Vandermey, Anne (August 7, 2005). "Gannett purchases Detroit Free Press". The Michigan Daily. Retrieved August 5, 2015.
  8. "Associated Press Sports Editors: Contest Winners Archive". Associated Press. Archived from the original on September 10, 2008. Retrieved August 17, 2008.
  9. Kindred, Dave (July 16, 2010). "Raising a little hell about this year's Red Smith Award winner". Sportsjournalism.org. Archived from the original on April 20, 2014. Retrieved April 22, 2014.
  10. Pierce, Charles (July 19, 2010). "F for Fake". The Boston Globe. Retrieved December 18, 2010.
  11. "Whitlock on the Newspaper Industry: Letting "Myth" Albom Preach Was the Equivalent of the "band playing while the Titanic took on water"". The Big Lead. July 20, 2010. Archived from the original on 24 July 2013. Retrieved December 18, 2010.
  12. "Last Night's Winner: Whatever's Left Of Sportswriting's Conscience". Deadspin.com. July 20, 2010. Retrieved December 18, 2010.
  13. "2013 - Mitch Albom". NSMA. Retrieved 8 June 2017.
  14. Crawford, Kirkland (30 May 2017). "Michigan Sports Hall of Fame: Mitch Albom, Jim Leyland, Jalen Rose highlight 2017 class". Detroit Free Press. Retrieved 8 June 2017.
  15. "Mitch Albom Contributor". Retrieved April 22, 2014.
  16. "Tuesdays with Mitch articles by Mitch Albom". Tribune Content Agency. Retrieved 9 October 2018.
  17. "About " Mitch Albom". Mitch Albom. Retrieved 2017-04-25.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.