میانهشت
در زبانشناسی، فرایند افزودن یک واحد آوایی در میان دو آوای متوالی برای جدا کردن آنها از یکدیگر را میانهِشت (انگلیسی: Epenthesis) میگویند.[1] به این فرایند، درج، اندراج، و افزودن آوای میانجی هم گفته شدهاست.
در فارسی
میانهشت در زبان فارسی به دو گونه میانهشت همخوان و میانهشت واکه بروز مییابد. در زبان فارسی فرایند میانهشت همخوان، فرایندی اجباری برای تبدیل ساخت هجایی نامطلوب به ساخت مطلوب است و با کاربرد ده همخوان بنا بر شرایط ساختواژی، نحوی و آوایی میان دو واکه صورت میگیرد. اما میانهشت واکه در واژههای فارسی اصیل فرایندی اختیاری و سبکی است که برای آسانی تلفظ و خوشآهنگی به کار میرود. این فرایند در واژههای قرضی برای شکستن خوشه همخوانی آغاز واژه به کار میرود تا ساخت واژه منطبق بر قواعد هجاآرایی زبان فارسی شود.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- واژههای مصوّب فرهنگستان تا پایان دفتر یازدهم فرهنگ واژههای مصوّب
- عباسی، زهرا: فرایند «میانهشت» در زبان فارسی: بافت آوایی یا شرایط ساختواژی. ر نشریه: جستارهای زبانی. مقاله ۷، دوره ۵، شماره ۳ (پیاپی ۱۹)، مهر و آبان ۱۳۹۳، صفحه ۱۱۷–۱۴۵.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Epenthesis». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۹ اوت ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.