مهندسی ترافیک (مخابرات)

مهندسی ترافیک در مخابرات از دانش نظری و آماری شامل تئوری صف بندی یا نظریه صف (Queueing theory)، طبیعت ترافیک، مدل‌های عملی آنها، اندازه‌گیری و شبیه‌سازی آنها در راستای پیش‌بینی و محاسبه اولیه برای طراحی و ساخت شبکه‌های مخابراتی با کمینه هزینه استفاده می‌کند. این ابزارها و دانش‌های پایه‌ای به فراهم آوری خدمات مطمئن با کمترین هزینه کمک می‌کند. از آنجا که این روش در شبکه‌های مختلف، متفاوت است شبکه‌ها به انواع زیر تقسیم می‌شوند: PSTN، شبکه‌های پهن باند، شبکه‌های موبایل (شبکه سیار). ترافیک شبکه در جاهایی که امکان مخابره اطلاعات زیاد است بیش از آن است که انتظار می‌رود.

دیباچه

مهندسی ترافیک از شیوه‌های آماری مثل نظریه صف بندی برای پیش‌بینی و مهندسی رفتارهای شبکه‌های مخابراتی مثل شبکه تلفن یا شبکه اینترنت استفاده می‌کند.

این رشته بر پایه کارهای آقای A. K. Erlang که واحد شدت ترافیک مخابراتی به افتخار او به Erlang نامیده شده‌است. همچنین واحد حجم ترافیک نیز به نام اوست. توزیع Erlang هنوز در مهندسی ترافیک تلفن استفاده می‌شود.

مشاهده مهم در مهندسی ترافیک این است که در سیستم‌های بزرگ، قانون اعداد بزرگ (law of large numbers) می‌تواند استفاده شود تا ویژگی‌های جمعی یک سیستم را در یک بازه زمانی بزرگ، نسبت به رفتار خصوصصی قسمت خاصی از سیستم، قابل پیش‌بینی تر کند.

نظریه صف بندی که برای شبکه‌های مدار گزینی (circuit switching) توسعه یافته بود برای شبکه‌های راه گزینی بسته کوچک نیز قابل اعمال است.

منابع
    • "Deploying IP and MPLS QoS for Multiservice Networks: Theory and Practice" by John Evans, Clarence Filsfils (Morgan Kaufmann, 2007, ISBN 0-12-370549-5)

    جستارهای وابسته
    • مسیریابی

    پیوند به بیرون
    • V. B. Iversen، کتاب دستی مهندسی ترافیک، (PDF)
    • M. Zukerman، درآمدی بر نظریه صف و مدل‌های تصادفی مخابره راه دور، (PDF)
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.