منشور حقوق شهروندی

منشور حقوق شهروندی لیستی از مهم‌ترین حقوق شهروندان یک کشور است.[1] نخستین منشور با این نام در ایران باستان در ۵۳۸ پیش از میلاد توسط کوروش کبیر پادشاه امپراتوری بزرگ ایران و شاه سلسله هخامنشی هنگام فتح بابل صادر شد وبر روی استوانه گلی معروف به منشور کوروش حک گردید و مهمترین اصل آن آزادی دین بود. بعد از قرنها در بریتانیا که نتیجهٔ یک قرن مبارزه (قرن ۱۷ میلادی) بین پادشاهان استوارت از یک سو و مردم و پارلمان انگلیس از سوی دیگر بود و با نگاهی به ماگنا کارتا نوشته شد. پس از آن در ۱۵ دسامبر ۱۷۹۱، منشور حقوق شهروندی ایالات متحده به تصویب رسید که بر پایهٔ ماگنا کارتا، منشور حقوق شهروندی بریتانیا و مبارزه‌های کلنی‌نشین‌ها با امپراتور و پارلمان بود.[2]

از جمله حقوقی که می‌تواند در منشور حقوق شهروندی بیاید آزادی بیان، آزادی عقیده و دین هستند.[3]

در ایران

در ۲۹ آذر ۱۳۹۵ منشور حقوق شهروندی ایران به امضای رئیس جمهور وقت، حسن روحانی رسید و از طریق پیامک به مردم ابلاغ شد.[4][5] نسخهٔ اولیهٔ این سند در ۵ آذر ۱۳۹۲ تدوین و ارائه شده بود.[4] سرفصل حقوقی که در این منشور آمده به شرح زیر است:[6]

  • حق حیات، سلامت و کیفیت زندگی
  • حق کرامت و برابری انسانی
  • حق آزادی و امنیت شهروندی
  • حق مشارکت در تعیین سرنوشت
  • حق اداره شایسته و حسن تدبیر
  • حق آزادی اندیشه و بیان
  • حق دسترسی به اطلاعات
  • حق دسترسی به فضای مجازی
  • حق حریم خصوصی
  • حق تشکل، تجمع و راهپیمایی
  • حق تابعیت، اقامت و آزادی رفت وآمد
  • حق تشکیل و برخورداری از خانواده
  • حق برخورداری از دادخواهی عادلانه
  • حق اقتصاد شفاف و رقابتی
  • حق مسکن
  • حق مالکیت
  • حق اشتغال و کار شایسته
  • حق رفاه و تأمین اجتماعی
  • حق دسترسی و مشارکت فرهنگی
  • حق آموزش و پژوهش
  • حق محیط‌زیست سالم و توسعه پایدار
  • حق صلح، امنیت و اقتدار ملی

پانویس

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.