معتادان جنسی گمنام

در سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴، SA در ایران با برگزاری جلساتی در شهرهای شیراز، اهواز و اصفهان، شروع به فعالیت کرد.

عضویت در SA تنها تابع تمایل فرد به توقف شهوت و هوشیاری جنسی، است و در آن حق عضویتی وجود ندارد. آن‌ها مشابه سایر گروه‌های دوازده‌قدمی، به وسیلهٔ کمک‌های داوطلبانه، به خود متکی هستند.[7][8]

گمنامی اشاره به ناشناسی فرد به عنوان یک عضو از معتادان جنسی گمنام دارد. این موضوع به ویژه برای اعضایی که تازه‌ به SA می‌آیند، دارای اهمیت زیادی است. همچنین این واژه به برابری اعضاء با یکدیگر اشاره دارد و بر اساس آن، کسی نمی‌تواند در رسانه‌ها از جمله مطبوعات، رادیو، فیلم‌ها یا تلویزیون، خود را به عنوان عضو SA معرفی و از طرف آن‌ها صحبت کند. در سنت دوازده SA گفته شده‌است: «گمنامی، پایه روحانی سنت‌های ماست، و همیشه به ما یادآوری می‌کند که اصول اخلاقی را به خواسته‌های شخصی ترجیح دهیم».[9]

از دیدگاه SA، اعتیاد جنسی در واقع اعتیاد به شهوت است و نه در حالت کلی اعتیاد به یک عمل یا رفتار فیزیکی خاص[10]. آن‌ها شهوت را نگرشی می‌دانند که یک غریزه طبیعی را به یک خواسته غیرطبیعی تبدیل می‌کند و بهبودی معتادجنسی را در گرو تغییر نگرش و طرز فکر فرد می‌دانند.[10] در کتاب سفید نوشته شده‌است:

«چرا در گام یک، به جای غریزه جنسی (sex)، ما می‌گوییم در مقابل شهوت (lust) کاملاً ضعیف هستیم؟ آیا ما به برخی از شکل‌های غریزه جنسی اعتیاد نداریم؟ ما پاسخ می‌دهیم، بله؛ اما مشکل ما در حقیقت غریزه جنسی نیست؛ همانطور که مشکل افرادی که بی‌اختیار و بیش از اندازه غذا می‌خورند، در واقع غذا نیست. غذاخوردن و غریزه جنسی، کارکردهایی طبیعی‌ هستند؛ اما به نظر می‌رسد مشکل واقعی در هر دوی این اعتیادها (اعتیاد به غذا و سکس) چیزی است که ما آن را شهوت می‌نامیم؛ نگرشی که یک غریزه طبیعی را به خواسته‌هایی غیرطبیعی تبدیل می‌کند. هنگامی که ما سعی می‌کنیم از غذا یا غریزه جنسی برای کاهش تنش، تنهایی، عدم امنیت، ترس، فشار، یا پوشاندن هیجانات‌ مان، ایجاد حس زندگی، وسیله‌ای برای خلاصی از مشکلات، یا ارضای گرسنگی روحی‌مان، استفاده کنیم، ما یک اشتیاق غیرطبیعی برای استفاده غلط از غرایز طبیعی‌مان ایجاد می‌کنیم. در این حال، آن‌ها نه تنها شدیدتر از حالت طبیعی می‌شوند، بلکه به چیزهای کاملاً متفاوتی تبدیل می‌گردند. خوردن غذا و غریزه جنسی، به یک بعد متفاوت وارد می‌شوند؛ آن‌ها به یک جزء غیرطبیعی فراجسمی تبدیل می‌گردند.»[11]

1. ما پذیرفتیم که در برابر شهوت بدون‌ قدرت بودیم، به طوری که زندگیمان غیرقابل مدیریت شده بود.
2. به این باور رسیدیم که یک نیروی برتر از خودمان، می‌تواند سلامت عقل را به ما بازگرداند.
3. تصمیم گرفتیم که اراده خود و زندگیمان را به مراقبت پروردگار، بدانگونه که او را درک می‌کردیم، بازگردانیم.
4. یک ترازنامه اخلاقی جستجوگرانه و بی‌باکانه از خودمان تهیه کردیم.
5. چگونگی دقیق اشتباهاتمان را با خداوند، خودمان و یک انسان دیگر در میان گذاشتیم.
6. آمادگی کامل پیدا کردیم برای این که پروردگار همه این نواقص شخصیتی را از ما برطرف کند.
7. فروتنانه از او خواستیم کمبودهای اخلاقی‌مان را برطرف کند.
8. فهرستی از همه اشخاصی که به آن‌ها صدمه رسانده بودیم تهیه کردیم، و خواستار جبران آسیب‌ها از آن‌ها شدیم.
9. هر جا که امکان داشت از این افراد، مستقیماً جبران خسارت کردیم، مگر در مواردی که انجام این‌کار، زیان مجددی به ایشان یا دیگران وارد می‌کرد.
10. به تهیه ترازنامه شخصی خود ادامه دادیم و هنگامی‌که در اشتباه بودیم سریعاً آن را پذیرفتیم.
11. از راه دعا و مراقبه برای ارتقا رابطه آگاهانه‌مان با پروردگار، بدانگونه که او را درک می‌کردیم کوشیدیم، و تنها طالب آگاهی از خواست او برای ما و قدرت انجام‌اش شدیم.
12. با بیداری روحانی حاصل از برداشتن این قدم‌ها، سعی کردیم این پیام را به معتادان جنسی برسانیم و این اصول را در تمام موارد زندگی خود به اجرا درآوریم.

1. منافع مشترک ما باید در راس قرار گیرد، بهبودی هر یک از ما به یگانگی SA بستگی دارد.
2. در ارتباط با هدف گروهی ما تنها یک مرجع نهایی وجود دارد، خداوند مهربان که به گونه ممکن خود را به صورت وجدان گروه بیان می‌کند. رهبران ما خدمتگزاران مورد اعتماد ما می‌باشند و بر ما حکومت نمی‌کنند.
3. تنها شرط عضویت تمایل به ترک شهوت و هوشیاری جنسی، است.
4. هر گروه باید مستقل باشد و به هیچ گروه دیگری وابسته نباشد، مگر در مواردی که بر دیگر گروه‌ها یا «معتادان جنسی گمنام» تأثیر بگذارد.
5. هر گروه یک هدف اصلی دارد و آن رساندن پیام به معتاد جنسی است، که هنوز در عذاب است.
6. گروه SA نباید به حالت رسمی در آید و به دنبال مسائل مالی باشد و هرگز نباید اجازه استفاده نام SA را به دیگر گروه‌ها یا مؤسسه‌ها بدهد. زیرا ممکن است مسائل مالی، ملکی و شهرت ما را از هدف اصلی خود دور کند.
7. هر گروه SA باید خود کفا باشد و کمکی از خارج دریافت نکند.
8. «معتادان جنسی گمنام» باید به صورت غیر حرفه‌ای باقی بماند اما مراکز خدماتی ما می‌توانند کارمندان خاصی استخدام کنند.
9. SA هرگز نباید سازماندهی شود اما می‌توانیم هیئتهای خدماتی یا کمیته‌هایی تشکیل دهیم که مستقیماً در برابر گروه مربوط مسئول باشند.
10. معتادان جنسی گمنام هیچ عقیده‌ای در مورد مسایل خارجی ندارد و نام SA هرگز نباید وارد به مسائل اجتماعی شود.
11. خط مشی روابط عمومی ما بنا بر اصل جاذبه است نه تبلیغ، ما باید همیشه گمنامی خود را در سطح مطبوعات، رادیو، فیلم و تلویزیون حفظ کنیم.
12. گمنامی اساس روحانی تمام سنت‌های ما می‌باشد و همیشه یادآور این است که اصول اخلاقی را به خواسته‌های شخصی ترجیح دهیم.

• معتادان جنسی گمنام (کتاب سفید)
• بهبودی ادامه دارد
• ابزارهای کاربردی بهبودی
• قدم در عمل
• داستان‌ اعضا ۱۹۸۹
• داستان‌ اعضا ۲۰۰۷
• راهنمای خدماتی SA
• 90 روز مراقبه

• کشف اصول (تجربه رو به رشد ما در مورد سنت‌ها)
• سرآغاز (خاطراتی دربارهٔ نقطه شروع و رشد اولیه SA)

• SA برای تازه‌وارد
• چرا شهوت کردن را متوقف کنیم؟
• SA به عنوان یک سرچشمه برای بهبودی و کمک‌کننده به متخصصین
• ترازنامه قدم اول
• راهنمایی‌های کاربردی برای بهبودی گروه
• آیا شما با پورنوگرافی و شهوت در اینترنت مشکل دارید؟