معاهده عدم تعرض

معاهده عدم تعرض به معاهده بین دو یا چند کشور گفته می‌شود که در آن طرفین معاهده متعهد می‌شود در عملیات‌های نظامی علیه یکدیگر شرکت نکنند.[1] لیدز و دیگران (۲۰۰۲) بین مفاهیم معاهدهٔ عدم تجاوز و معاهدهٔ بی‌طرفی تفاوت قائل شده‌اند و می‌گویند که در پیمان عدم تجاوز به این معنا است که امضا کنندگان به همدیگر حمله نخواهند کرد ولی در معاهدهٔ بی‌طرفی طرفین هیچ اقدام منفی یا حمایتی از نقض منافع طرف دیگر نخواهند کرد.[2]

این معاهدات در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بسیار معمول بودند ولی بعد از جنگ جهانی دوم استفاده از آن‌ها کاهش یافت. نمونهٔ این معاهدات قرارداد مولوتوف-روبین‌تروپ است که در سال ۱۹۳۹ بین شوروی و آلمان نازی امضا شد و در سال ۱۹۴۱ با حملهٔ آلمان به شوروی در عملیات بارباروسا زیر پا گذاشته شد. بنابر پژوهش‌ها، احتمال اینکه قدرت‌های بزرگ جهانی علیه کشورهایی که با آن‌ها قرارداد عدم تجاوز دارند اقدام نظامی انجام بدهند از احتمال عملیات نظامی علیه کشورهایی که با آن هیچ اتحادی ندارند بیشتر است.

پانویس
  1. Volker Krause, J. David Singer "Minor Powers, Alliances, And Armed Conflict: Some Preliminary Patterns", in "Small States and Alliances", 2001, pp 15-23, شابک ‎۹۷۸−۳−۷۹۰۸−۲۴۹۲−۶ (Print) شابک ‎۹۷۸−۳−۶۶۲−۱۳۰۰۰−۱ (Online)
  2. Brett Leeds, Jeffrey Ritter, Sara Mitchell, Andrew Long, "Alliance Treaty Obligations and Provisions, 1815-1944", "International Interactions: Empirical and Theoretical Research in International Relations", 2002, vol. 28, issue 3, p. 237-260, DOI: 10.1080/03050620213653

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.