مضارع

مضارع در لغت به معنای «مانند شونده» و صیغه‌ای از فعل که معمولاً به زمان حال یا آینده دلالت کند.[1]

مضارع ساده از بن مضارع و شناسه ساخته می‌شود.[2]


  • مضارع فعلی است که انجام گرفتن کار یا رخ دادن حالتی را در زمان حال بیان میکند.
مضارع ساده
شخصبن مضارعشناسهبن مضارع ساده
اول شخص مفردخور–′مخورم
دوم شخص مفردخور–‌یخوری
سوم شخص مفردخور–′‌دخورد
اول شخص جمعخور–‌یمخوریم
دوم شخص جمعخور-‌یدخورید
سوم شخص جمعخور–′ندخورند

منابع

  1. «مضارع در فرهنگ معین». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۲.
  2. کتاب «دستور زبان فارسی ۱»، صفحه 43،تالیف دکتر حسن احمدی گیوی/ دکتر حسن انوری، ویرایش ۲، تهران: انتشارات فاطمی،
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.