مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۴
مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۴ (به انگلیسی: Messerschmitt Me 264) یک بمب افکن راهبردی دوربرد بود که در طول جنگ جهانی دوم برای لوفت وافه آلمان به عنوان بمب افکن استراتژیک اصلی خود در کارخانهٔ مسرشمیت در کشور آلمان ساخته شد. این طرح بعداً به عنوان رقیب شرکت مسراشمیت در برنامه (وزارت هواپیمایی بمب افکن آمریکایی رایش) (وزارت هوای آلمان) انتخاب شد ، برای یک بمب افکن استراتژیک که می تواند از پایگاه های فرانسه یا آزور به شهر نیویورک حمله کند.
| مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۴ | |
|---|---|
 | |
| نمونه اولیه (Me 264 V1) در پایگاه یومو211 | |
| کاربری | بمب‌افکن راهبردی-دور برد |
| تولیدکننده | مسرشمیت |
| طراح | Wolfgang Degel, Paul Konrad and Woldemar Voigt |
| نخستین پرواز | 23 دسامبر 1942 |
| وضعیت | توقف تولید, 23 سپتامبر 1944 |
| کاربر اصلی | نیروی هوایی آلمان نازی |
| تعداد ساخته‌شده | 3 |
سه نمونه اولیه ( ام-ئی 264 وی-1، ام-ئی 264 وی-2 ، ام-ئی 264 وی-3 ) ساخته شد اما تولید آن متوقف شد تا به مسرسیمیت اجازه دهد روی تولید جنگنده تمرکز کند و یونکرس ۳۹۰ به جای آن انتخاب شد. در عوض ، توسعه به عنوان یک هواپیمای شناسایی دریایی ادامه یافت.
این هواگرد برای نخستین بار در ۲۳ دسامبر ۱۹۴۲ میلادی مورد استفاده قرار گرفت.
تاریخچه عملیاتی
نمونه اولیه ، (Me 264 V1) ، دارای کد کارخانه (Stammkennzeichen RE + EN) ، در 23 دسامبر 1942 به پرواز در آمد. این موتور در ابتدا توسط چهار موتور خطی (یونکرس یومو ۲۱۱) با قدرت 990 کیلووات (1340 اسب بخار) ساخته شد. در اواخر سال 1943 ، اینها به موتور های (BMW 801G) تغییر یافتند که قدرت تولید 1،290 کیلووات (1750 اسب بخار) را داشتند.[1]
آزمایشات نشان داد که خطاهای جزئی متعددی وجود دارد و کار روی آنها دشوار است. یکی از اشکالات بارگیری بال بسیار زیاد ام-ئی 264 در شرایط کاملاً پرشده در حدود 356 کیلوگرم بر متر مربع (73 پوند / فوت مربع) بود. هواپیماهای قابل مقایسه ، مانند بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس با بارگذاری بال 337 کیلوگرم در متر مربع (69 پوند / فوت مربع) ، هاینکل ۲۷۷ با طراحی مجدد در 334.6 کیلوگرم در متر مربع (68.5 پوند در فوت مربع) و Ju 390 در 209 کیلوگرم در مترمربع (43 پوند / فوت فوت) بار بال کمتری داشت.[2][3]
بارگیری بال نسبتاً زیاد باعث عملکرد ضعیف صعود ، از دست دادن قدرت مانور ، پایداری و سرعت برخاست و فرود بالا می شود. اولین نمونه اولیه مجهز به سلاح یا زره نبود اما دو نمونه اولیه زیر ،( ام-ئی 264 وی-2 و ام-ئی 264 وی-3)دارای زره برای موتورها ،خدمه و موقعیت اسلحه بودند. ام-ئی 264 وی-2 بدون تسلیحات دفاعی و تجهیزات حیاتی ساخته شده و (ام-ئی 264 وی-3)نیز باید مسلح و دارای همان زره پوش می بود.
در سال 1943 ، کریگسمارینه علاقه خود را به (ام-ئی 264) به نفع Ju 290 و Ju 390 برنامه ریزی شده انصراف داد. لوفت وافه بر اساس تخمین عملکرد خود ، ترجیح داد تا فوکه-وولف تا 400 و هاینکل ۲۷۷ ساخته نشده را به عنوان نامزدهای (بمب افکن آمریکایی) انتخاب کنند. . پرداخت های بیشتر برای کارهای توسعه ای برای طراحی آن به مسر اشمیت آ-جی متوقف شد. در اواخر سال 1943 ، نمونه اولیه دوم ، (ام-ئی 264 وی-2) ، در یک بمب گذاری منهدم شد. در 18 ژوئیه 1944 ، اولین نمونه اولیه که با (حمل و نقل پنجم) وارد سرویس شده بود ، در حمله بمباران متفقین آسیب دید و ترمیم نشد. نمونه اولیه و سوم که ناتمام بود ، در همان حمله منهدم شد. در اکتبر 1943 ، ارهارد میلچ توسعه بیشتر ام-ئی 264 را متوقف کرد تا در توسعه و تولید جنگنده بمب افکن
(ام-ئی 26۲) تمرکز کند.
به دنبال لغو مسابقه هاینکل ۲۷۷ در آوریل 1944 ، در 23 سپتامبر 1944 ، کار بر روی پروژه ام-ئی 264 رسما لغو شد. مسراشمیت نسخه شش موتوره Me 264 ، Me 264 / 6m (یا به طور متناوب Me 364) را پیشنهاد داد ، اما هرگز ساخته نشد.[3]
جستارهای وابسته
توسعه مرتبط :
- مسراشمیت پی-1107
هواپیمایی با نقش ، پیکربندی با عصر امروز قابل مقایسه هستند :
- بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس
- کنسولوتایتد بی-32 دومیناتور
- فوکه-وولف تا 400
- هاینکل ۲۷۷
- یونکرس ۳۹۰
لیست های مرتبط :
منابع
- Pilotfriend.com
- luft46.com
- miliavia.net
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Messerschmitt Me 264». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۵.