محیی‌الدین حق‌شناس

محیی‌الدین حق‌شناس شاعر و ادیب نامی‌کرد (زاده زمستان ۱۳۰۳ در سنندج - درگذشته ۱۳۹۲/۷/۲۳ در سنندج) و خالق اثر «شاره‌که م سنه» (شهر من سنندج) بود.

استاد مُحی‌الدین حق‌شناس، روز ۲۲ دی ماه سال ۱۳۰۳ شمسی، در محلّه‌ی «قطارچیان» (یکی از محلات قدیمی شهر سنندج) دیده به جهان گشود. در اوان کودکی، به رسم معمول به مکتب رفت؛ گلستان و بوستان آموخت و بدین ترتیب ذوق ادبی‌اش شکوفا شد؛ چنانکه با وجود عدم آشنایی عمیق با اصول و قواعد شعری، شعر می گفت و الحق زیبا می‌سرود.

چند سال بعد راهی دبیرستان شد و دیپلم گرفت. از سال ۱۳۲۲ به تشویق یکی از اُستادان خود، به طور جدی به سرودن شعر پرداخت. بعدها در وزارت فرهنگ استخدام و به عنوان آموزگار راهی کرمانشاه شد. در سال ۱۳۲۷ به سنندج بازگشت و در آبان ماه همان سال ازدواج کرد؛ ازدواجی که دو دختر و دو پسر ثمر آن بود.  

وی همکاری خود با رادیوی محلی سنندج را با حضور در برنامه رادیویی " شعر و سخن شیرین" آغاز کرد. اشعارش بزودی ورد زبان مردم کوچه و بازار شد؛ آثاری که برخی از آن ها تاکنون به چاپ نرسیده اند.

استاد حق شناس علاوه بر کُردی، به زبان پارسی نیز شعر می‌سرود. پاره ای از این اشعار که بیشتر حاوی نقدهای سیاسی اجتماعی بود درروزنامه ها و مجلات ادبی آن زمان، ازجمله: روزنامه "پارس شیراز" به چاپ رسیده اند. به برکت این اشعار، ایامی را به عنوان تبعیدی، در همدان بسر برد. در تبعید هم از پا ننشست؛ به انجمن ادبی باباطاهر پیوست و تلاش‌های اجتماعی خود را، در قالب ادبی ادامه داد. بعدها به سنندج بازگشت و با بازنگری منظومه زیبای خود (شاره‌که‌م سنه)، در سال ۱۳۷۳ آن را منتشر کرد.

منظومه ی  شاره‌که م سنه که جدی ترین اثر ادبی استاد به شمار می آید، به گفته  خود او هیچ مأخذی ندارد و علاقه وافر استاد به زادگاهش و ذهن وقّاد و لطافت احساسش، وی را برآن داشت که دیده ها و شنیده های خود و هرآنچه را در یاد داشت، به زیور شعر بیاراید. حاصل آن منظومه ای زیبا و اثری بی نظیر است که با بیانی شیوا تنظیم شده است. منظومه ای که جامع فرهنگ و آداب و رسوم و سُنن و بخش های بی‌بدیلی از فرهنگ و ادب عامه  یک سده اخیر شهر سنندج را در برگرفته است.

منظومه "شاره‌که م سنه" به همّت ماجد مردوخ روحانی و با هزینه‌  انتشارات سروش، در قالب یک آلبوم، حاوی دو نوار کاست و یک جلد کتاب و منتشر شد؛ که به سبب استقبال گسترده‌ مردم، بارها به وسیله نشر پانیذ تجدید چاپ شد.[1]

حق‌شناس در طول زندگی خود اشعار فراوانی را با زبان کردی و فارسی در رابطه با ویژگی‌های مردم کردستان و مناطق گردشگری شهر سنندج به روایت در آورد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به شعر «شاره‌که م سنه» که در وصف شهر سنندج سروده شده بود، اشاره کرد. وی علاوه بر مجموعه شعر "شاره که م سنه" که به زبان کردی به چاپ رسیده است، یک مجموعه شعر به زبان فارسی را نیز منتشر کرده‌است.

او یکی از برجسته‌ترین شعرای مردمی بود که از محبوبیت بسیاری در بین مردم برخوردار بود و چندین بار در استان کردستان به عنوان چهره برتر فرهنگی انتخاب شد.

حق‌شناس در تاریخ ۱۳۹۲/۷/۲۳ به علت کهولت سن در سنندج درگذشت.