محمود ملماسی
محمود ملماسی شاعر و ادیب معاصر تبریزی بود که بیشتر درباره اهل بیت شعر می‌گفت. وی از نوادگان همام تبریزی بود[1][2]
محمود ملماسی در سال ۱۲۹۶ شمسی در شهر تبریز متولد شد. تا سن ۵ سالگی خط و زبان فارسی را از پدرش آموخت. پدرش از اولین وکلای دادگستری بود. سپس نزد میرزا محسن آقا ادیب العلما ادبیات را آموخت. در نه سالگی گلستان سعدی و در سیزده سالگی کلیله و دمنه را به پایان رساند. از او دفتر شعری بر جای مانده. او آزرم تخلص می‌کرد. سرانجام در سال ۷۱ شمسی چشم از جهان فرو بسست و در مقبره الشعراء تبریز به خاک سپرده شد. آزرم از اعقاب همام تبریزی بود وی غیر از شعر به خوشنویسی و تذهیب کاری هم می‌پرداخت. همچنان او همسر خالهٔ مصطفی رزاق کریمی (کارگردان) بود.
تحصیلات
وی تا سن پنج سالگی نوشتن و خواندن پاره‌ای از کلمات را از پدر خود فراگرفت و بعداً در محضر میرزا محسن آقا ادیب العلما مشغول آموختن شد و پس از مدتی، به دبستان رفت.
در نه سالگی گلستان سعدی و در سیزده سالگی کلیله و دمنه را به پایان رسانید و این علاقه به ادب فارسی سبب شد که او شاعری توانا شود.
ازدواج
با صبیه مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم دروازه‌ای ازدواج کرد که حاصل آن پنج پسر (علاءالدین، رکن الدین، ضیاءالدین، فریدون و فرخ) و یک دختر بود.
فوت
او در اول تیر ۱۳۷۰ دار فانی را وداع گفت و در مقبره الشعرای تبریز دفن گردید.[3]
آثار
از شادروان محمود ملماسی که به «آزرم تبریزی» تخلص می‌کرد، دفتر شعری بر جای مانده‌است.[2]
منابع
- کتاب یاد یاران - ص ۳۶۸ و ۳۶۹ - چاپ اول - سال ۱۳۷۱ - روانشاد دکتر مهدی روشن ضمیر.
- «مقبره‌الشعرای تبریز، بنیاد فرهنگی می‌شود». جام جم آنلاین. ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸.
- «ملماسی، محمود». راسخون.
- «شادروان محمود ملماسی».