محمد جزولی
جزولی در لغت‌نامه دهخدا
[ ] (اِخ ) شیخ محمدبن سلیمان بن ابی بکر مکنی به ابوعبداﷲ. وی از مشاهیر علما و بزرگان حسنی بود. او راست کتابی مشهور بنام : دلائل الخیرات و شوارق الانوار فی الصلاة علی النبی المختار. (از ریحانة الادب ) (از قاموس الاعلام ترکی ). در معجم المطبوعات سلسله نسب وی بکمال تر بدین صورت آمده : محمدبن عبدالرحمان بن ابی بکرسلیمان سملالی از سادات حسنی بود. همچنین اضافه می کند که صاحب ترجمه مردی فقیه بود و در تصوف تألیفاتی داشت . برخی در حق او گفته اند: وی نخبه ٔ دهر و وحید عصر خود بشمار می رفت . او شریعت را که در غرب رو به نیستی مینهاد زنده کرد و نور حقیقت را که رو به خاموشی بود چون خورشید نورانی کرد. (از معجم المطبوعات ). .[2]
آثار
- دلایل الخیرات
- حزب الفلاح ، دعایی که چند نسخه خطی از آن موجود است
- حزب الجزولی ، نیز معروف به حزب سُبحان الدائم لایزول ، که به زبان بومی و محلی مراکش نوشته شده است
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.