محل
محل یا لوکِیشِن (به انگلیسی: Location)، در جغرافیا، یک موقعیت یا نقطه در فضای فیزیکی است که چیزی آن را بر روی سطح زمین، منظومه شمسی، یا جهان هستیِ قابل دسترس بشر، اشغال میکند.
- یک محل مطلق، با زوج مشخصی از طول و عرض جغرافیایی، دستگاه مختصات دکارتی (مثل دستگاه مختصات کروی)، دستگاه بیضیپایه (مثل سامانه ژئودتیک جهانی)، یا روشهای مشابه تعیین میشود.
- یک محل نسبی، محل یک مکان یا ناحیه در ارتباط با مکانی دیگر است، مثلاً «۳ کیلومتری شمال شرق تهران».
جغرافیا
جای (جمع: جایها) یا مکان (جمع: اماکن، مکانها)[1]، به معنای قسمتی از فضا، به صورت عینی یا مجازی، است که بر پایهٔ کاربرد یا رویدادهایی که در آن صورت میپذیرد، تعریف میشود.[2] یعنی بخش مشخصی از فضا که توسط فرد یا چیزی اشغال شده باشد یا به آن فرد یا چیز تخصیص یافته باشد.[3]
چنین مکانی میتواند یک ساختمان مسکونی یا اداری باشد یا یک جاذبهٔ گردشگری؛ در واقع به هر ناحیه از فضا با مرزهای معین یا نامعین، جای یا مکان میگویند.[3]
واژهٔ «جا» یا «جای» پارسی بوده و از ریشهٔ پهلوی است، اما واژهٔ «مکان» از ریشهٔ عربی است.[1][4]
شیء مجرد
بحث رایج این است که یک شیء مجرد (انتزاعی) آنی است که محل جغرافیایی مشخصی ندارد. به عنوان مثال «آزادی» که مختصات مشخص جغرافیایی در دستگاهی مختصاتی ندارد.