محراب کلیسا
محراب کلیسا (به انگلیسی: Apse) یا تابوک[1] (نام‌های دیگر: مُخارجه، محراب گنبددار) در معماری رومی به فضای متقارنی که به وسیلهٔ نیم‌کره یا نیم‌طاق پوشیده شده‌است گفته می‌شود و برون‌نشسته در ساختمان کلیساها هستند که شکلی نیم‌دایره دارند و گنبدی نیم‌کره‌ای نیز بر آن‌ها قرار دارد بعضی تابوک‌ها دیواره‌ای چندضلعی دارند.
نمونه‌ای از محراب کلیساهای دوره بیزانتین
دو تابوک در کلیسای شهر ترفوت آلمان.
در معماری رومی، معماری روم شرقی و معماری گوتیک دیر مسیحی، کلیسای جامع و معماری کلیسا به صورت دایره‌وار در ساختمان اصلی در بالای قربانگاه بدون توجه به شکل سقف قرار می‌گیرد. ممکن است شکل سقف کلیسا تخت، شیبدار، گنبدی شکل، کروی باشد.
نگارخانه
نمایی داخلی از محراب پناهگاه سانتا ماریا دِ آفریقا
_-_Voutes.jpg.webp)
_-_Busskirch_St_Martin_IMG_9213_ShiftN.jpg.webp)
جستارهای وابسته
منابع
- واژهٔ فارسی از: لغت‌نامهٔ دهخدا
- ویکی‌پدیای انگلیسی
وسایل نیایش‌سرایی در کلیسا | ||
|---|---|---|
| وسایل تقدیسی |
|  |
| وسایل غیر تقدیسی |
| |
| پوشش‌ها |
| |
| جامه سرایندگان |
| |
| جام شراب مقدس |
| |
| درون کلیسا |
| |
| متون سرایشی |
| |
| دیگر اشیاء |
| |
برابرهای انگلیسی | ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.