ماگاتاما

ماگاتاما (به ژاپنی: 勾玉 یا 曲玉)، اشیاء کوچک و خمیده‌ای هستند که متعلق به دوره پیش از تاریخ ژاپن از پایان دوره جومون تا دوره کوفون هستند که تقریباً از ۱۰۰۰ قبل از میلاد تا قرن ششم میلادی را در بر می‌گیرد[1]. این اشیاء را بعنوان جواهرات از سنگ‌های ابتدایی و مواد بدست امده از زمین می‌ساختند اما در پایان دوره کوفون آنها را تنها از یشم سبز می‌ساختند که در مراسم مذهبی بکار می‌رفتند[2]. شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که ماگاماتا تنها در منطقه خاصی از ژاپن ساخته می‌شده‌است و از طریق مسیرهای تجاری در مجمع‌الجزایر ژاپن پخش می‌شده‌اند[3].

ماگاتاماهای کشف شده متعلق به دوره جومون در قرن هشتم

دوره جومون

ماگاتاما ابتدا در اواخر دوره جومون در ژاپن پدیدار شد. در این دوران ماگاتاما را با مواد ساده و در دسترسی همچون رس، تالک، اسلیت، کوارتز، گنیس، سنگ قولنج، نفریت و سرپنتینیت می‌ساختند[4]. این ماگاتاماها از یکنواختی شکل و موادی که در دوره‌های بعد دیده می‌شد برخوردار نبودند[2]. ماگاتاماهای این دوره دارای شکل‌های غیریکنواخت بودند و بسته به منطقه آنها با ییکدیگر متفاوت بودند؛ به همین دلیل آنها را ماگاتامای عصر سنگ می‌خواندند[1][4]. آنها را با تقلید از دندان‌های حیوان‌های بزرگ و با سوراخی در انتهایشان می‌ساختند[5]. تحقیقات جدید بیان می‌کنند که اینها شاید تنها برای تزیین استفاده می‌شده‌اند و ربطی به ماگاتاماهای دوران بعدی نداشته‌اند[4]. به نظر می‌رسد ماگاتاماها از ابتدای این دوره تا انتهای آن از یک وسیله تزیینی به ابزاری آیینی و مهم تغییر کاربری داده باشند[6].

ماگاتاما در افسانه‌های ژاپن

در کوجیکی و نیهون شوکی، که هر دو در قرن هشتم کامل شده‌اند، بسیار از ماگاتاما نام برده شده‌است[4]. از آن در فصل اول نیهون شوکی که درباره اساطیر ژاپن حرف زده می‌شود نام برده شده است. سوسانو، خدای دریا و طوفان، از تامانویا نو میکوتو (خدای جواهرسازی) پانصد ماگاتاما می‌گیرد[7] و آنها را به آسمان برده و به خواهرش آماتراسو (الهه خورشید) می‌دهد و او با بخشی از آن خداهای دیگر را می‌آفریند[8]. تامانویا نو میکوتو همچنان به عنوان خدای ماگاتاما و شیشه باقی می‌ماند. در افسانه‌ها آمده که آماتراسو بعدها خود را در غاری محبوس می‌کند. آمانوکویانه‌نومیکوتو ماگاتاما و اشیای دیگری را بر پانصد شاخه درخت ساکاکی می‌آویزد تا بتواند آماتراسو را به بیرون آمدن از غار ترغیب کند[7][9]. در کتاب نیهون‌شوکی آمده که در سال ۵۸ و در دوره امپراتور سوینین، سگی یک موجینا (یک گونه از گورکن) را کشت و در میان معده او یک ماگاتاما پیدا شد. آن را به امپراتور سوینین تقدیم کردند و او آنرا مقدس شمرده و به معبد ایسونوکامی داده که گفته می‌شود هم‌اکنون نیز در آنجا نگهداری می‌شود[10][11]. در نیهون‌شوکی آمده که در دوره امپراتور چوآی، او به تسوکوشی (امروزه با نام کیوشو شناخته می‌شود) رفته و در آنجا به او درخت ساکاکی بزرگی که ماگاتاما و اشیای مقدس دیگر بر آن آویزان بوده‌اند تقدیم شده‌است[12].

پانویس
  1. "Magatama". Kokushi Daijiten (国史大辞典). Tokyo: Shogakukan. 2012. Archived from the original on 25 August 2007. Retrieved 2012-04-02.(ژاپنی)
  2. 川出孝雄 (Kawade Hikio), ed. (1959), Nihon rekishi daijiten (日本歴史大辞典) (به Japanese), 17, Tōkyō (東京): Kawade Shōbō Shinsha (河出書房新社), p. 54, OCLC 20762728
  3. Barnes, Gina Lee (1999), The rise of civilization in East Asia: the archaeology of China, Korea and Japan (1st paperback ed. ed.), New York, N.Y.: Thames and Hudson, ISBN 9780500279748, OCLC 43664418
  4. "Magatama". Nihon Daihyakka Zensho (Nipponika) (日本大百科全書(ニッポニカ). Tokyo: Shogakukan. 2012. Archived from the original on 25 August 2007. Retrieved 2012-03-26.(ژاپنی)
  5. "Magatama". Dijitaru daijisen. Tokyo: Shogakukan. 2012. Archived from the original on 25 August 2007. Retrieved 2012-04-01.(ژاپنی)
  6. Naumann, Nelly (2000), "From early to middle Jōmon", Japanese prehistory : the material and spiritual culture of the Jōmon period, Asien- und Afrika-Studien der Humboldt-Universität zu Berlin, 6, Wiesbaden: Harrassowitz, p. 18, ISBN 9783447043298, OCLC 45797690
  7. Czaja, Michael (1974), "The celestial matsuri", Gods of myth and stone: phallicism in Japanese folk religion (1st ed. ed.), New York: Weatherhill, p. 228, ISBN 9780834800953, OCLC 1085538
  8. Aston, W. G., translator., ed. (1972), "Age of the gods", Nihongi; chronicles of Japan from the earliest times to A.D. 697 (1st Tuttle ed. ed.), Rutland, Vt.: C.E. Tuttle Co., pp. 37–39, ISBN 9780804809849, OCLC 354027
  9. Aston, W. G., translator., ed. (1972), "Age of the gods", Nihongi; chronicles of Japan from the earliest times to A.D. 697 (1st Tuttle ed. ed.), Rutland, Vt.: C.E. Tuttle Co., p. 40, ISBN 9780804809849, OCLC 354027
  10. Aston, W. G., translator., ed. (1972), "Suinin", Nihongi; chronicles of Japan from the earliest times to A.D. 697 (1st Tuttle ed. ed.), Rutland, Vt.: C.E. Tuttle Co., pp. 184–185, ISBN 9780804809849, OCLC 354027
  11. Smyers, Karen Ann (1999), "Symbolizing inari: the jewel", The fox and the jewel: shared and private meanings in contemporary Japanese inari worship, Honolulu: University of Hawaii Press, p. 126, ISBN 9780824820589, OCLC 39523475
  12. Aston, W. G., translator., ed. (1972), "Chiuai", Nihongi; chronicles of Japan from the earliest times to A.D. 697 (1st Tuttle ed. ed.), Rutland, Vt.: C.E. Tuttle Co., p. 221, ISBN 9780804809849, OCLC 354027

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.