لژیون آلمانی پادشاه

لژیون آلمانی پادشاه (به انگلیسی: King's German Legion) (یا به اختصار KGL)، نام یک بخش از ارتش بریتانیای کبیر در دورهٔ ناپلئونی بود که بیشتر اعضای آن را نفرات آلمانی و به خصوص اهالی ایالت هانوفر تشکیل می‌دادند.

لژیون آلمانی پادشاه

اعضای لژیون آلمانی پادشاه
فعالیت از سال ۱۸۰۳ تا سال ۱۸۱۶ میلادی
کشور بریتانیای کبیر
شاخه ارتش بریتانیای کبیر
نوع لژیونی متشکل از واحدهای پیاده‌نظام، سواره نظام و توپخانه.
اندازه تقریباً ۱۴٬۰۰۰ نفر
پادگان/ستاد پیاده‌نظام: بکسهیل-آن-سی

سواره نظام: ویموث، دورست

فرماندهان
فرماندهان
سرشناس		 چارلز آلتِن

اِبِرهارت اُتُو جورج فون بُک

در فاصلهٔ سال‌های ۱۷۱۴ تا ۱۹۰۱ میلادی، خاندان هانوفر بر بریتانیای کبیر حکومت می‌کردند. اعضای این خاندان (تا زمان یکپارچه سازی آلمان در سال ۱۸۷۱ میلادی[1]) به‌طور هم‌زمان هم فرمانروای بریتانیای کبیر و هم حاکم و برگزیننده ایالت آلمانی هانوفر بودند. در سال ۱۸۰۳ و در جریان جنگ‌های ناپلئونی، ایالت هانوفر توسط ارتش فرانسه اشغال و پادشاهی هانوفر به‌طور رسمی منحل شد. به دنبال این اتفاق، بسیاری از اعضای ارتش منحل شدهٔ هانوفر به بریتانیا گریختند. پس از مدتی با استفاده از این نیروها و سایر اتباع آلمانی، در ارتش بریتانیا بخشی به نام لژیون آلمانی پادشاه تأسیس شد.

در ابتدا لژیون آلمانی پادشاه تنها از واحدهای پیاده‌نظام سبک تشکیل می‌شد؛ اما پس از مدتی با اضافه شدن واحدهای مختلف پیاده‌نظام، سواره نظام و توپخانه، به یک ارتش کامل تبدیل شد. تعداد اعضای لژیون در بزرگترین حالت آن تقریباً به ۱۴٬۰۰۰ نفر می‌رسید، ولی در کل و در بازه‌های زمانی مختلف حدود ۲۸٬۰۰۰ نفر در آن خدمت کردند. گرچه لژیون هرگز به‌طور مستقل عمل نکرد و بخشی از ارتش بریتانیای کبیر بود، ولی به عنوان تنها قوای آلمانی شناخته می‌شود که به‌طور بی‌وقفه علیه امپراطوری ناپلئون جنگید. لژیون نقش مهمی در عملیات‌های جنگی نظیر جنگ شبه جزیره و نبردهایی مانند واترلو داشت.

لژیون آلمانی پادشاه در سال ۱۸۱۶ میلادی (پس از شکست ناپلئون و تشکیل دوبارهٔ پادشاهی هانوفر) منحل شد. بعضی از واحدهای لژیون با ارتش جدید هانوفر ادغام شدند و بعد از یکپارچه سازی آلمان در سال ۱۸۷۱ میلادی نیز بخشی از ارتش امپراطوری آلمان شدند.

سازمان لژیون

لژیون آلمانی پادشاه از بخش‌های زیر تشکیل می‌شد:

سواره نظام:

  • اولین هنگ دراگون ها[2] (۱۸۰۳–۱۸۱۲)، ملبس به ژاکت سرخ رنگ)
    • تغییر کرد به: اولین هنگ دراگون‌های سبک (۱۸۱۲–۱۸۱۶، ملبس به ژاکت آبی رنگ)
  • دومین هنگ دراگون‌ها (۱۸۰۳–۱۸۱۲، ملبس به ژاکت سرخ رنگ)
    • تغییر کرد به: دومین هنگ دراگون‌های سبک (۱۸۱۲–۱۸۱۶، ملبس به ژاکت آبی رنگ)
  • اولین هنگ هوزارها[3]
  • دومین هنگ هوزارها
  • سومین هنگ هوزارها
یک سرباز لژیون

پیاده‌نظام:

  • اولین گردان پیاده‌نظام سبک
  • دومین گردان پیاده‌نظام سبک
  • اولین گردان پیاده‌نظام خطی
  • دومین گردان پیاده‌نظام خطی
  • سومین گردان پیاده‌نظام خطی
  • چهارمین گردان پیاده‌نظام خطی
  • پنجمین گردان پیاده‌نظام خطی
  • ششمین گردان پیاده‌نظام خطی
  • هفتمین گردان پیاده‌نظام خطی
  • هشتمین گردان پیاده‌نظام خطی

توپخانه و مهندسین:

  • توپخانهٔ آلمانی پادشاه
    • دو واحد توپخانهٔ سواره
    • چهار واحد توپخانهٔ پیاده
  • مهندسین آلمانی پادشاه

نگارخانه
  • جرج سوم، فرمانروای بریتانیا و حاکم و برگزیننده ایالت آلمانی هانوفر - لژیون آلمانی پادشاه به او تعلق داشت و در زمان حکومت او فعالیت می‌کرد.
  • مجسمهٔ چارلز آلتِن یکی از فرماندهان اصلی لژیون
  • مزرعه‌ای در دشت واترلو، محل مقاومت قهرمانانهٔ لژیون در نبرد واترلو
  • بازگشت قوای لژیون به شهر هانوفر در سال ۱۸۱۶ میلادی
  • پرچم لژیون آلمانی پادشاه
  • یک نمونه از یونیفرم لژیون آلمانی پادشاه
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لژیون آلمانی پادشاه موجود است.

پانویس
  1. یکپارچه سازی آلمان در سال ۱۸۷۱ میلادی نباید با اتحاد آلمان غربی و آلمان شرقی در سال ۱۹۹۰ میلادی اشتباه شود.
  2. دراگون‌ها (Dragoons) یک گونه از سواره نظام در قرن‌های ۱۷ تا ۲۰ میلادی بودند. واحدهای دراگون توانایی این را داشتند که هم به صورت پیاده و هم به صورت سواره با دشمن مبارزه کنند. آن‌ها وقتی به صورت پیاده می‌جنگیدند مانند واحدهای پیاده‌نظام از تفنگ استفاده می‌کردند و وقتی سوار بر اسب بودند با سلاح‌های سرد مانند شمشیر به دشمن هجوم می‌بردند. در بعضی کشورها مانند بریتانیا هنوز واحدهای دراگون (بیشتر به منظور شرکت در نمایش‌ها و جشن‌ها) وجود دارند.
  3. هوزارها (hussars) یک گونه از سواره نظام قرن‌های ۱۵ تا ۲۰ میلادی بودند. هوزارها جزو سواره نظام سبک به حساب میامدند. آن‌ها در اصل متعلق به ارتش مجارستان بودند ولی خیلی زود سایر کشورهای اروپایی نیز واحدهای هوزار مخصوص به خود را ایجاد کردند. در بعضی کشورها هنوز واحدهای هوزار (بیشتر به منظور شرکت در نمایش‌ها و جشن‌ها) وجود دارند.

منابع
  • Adkin, Mark. The Waterloo Companion London: Aurum Press, 2001 ISBN 1-85410-764-X
  • Barbero, Alessandro. The Battle of Waterloo. Walker and Company, 2005, ISBN 0-8027-1453-6.
  • Beamish, N. Ludlow. History of the King's German Legion vol 1,1832 reprint Naval and Military Press, 1997 ISBN 0-9522011-0-0
  • Beamish, N. Ludlow. History of the King's German Legion vol 2,1832 reprint Naval and Military Press, 1997 ISBN 0-9522011-0-0
  • Chappell, Mike. The King's German Legion (1) 1803–1812. Botley, Oxford: Osprey Publishing, 2000. ISBN 1-85532-996-4.
  • Chappell, Mike. The King's German Legion (2) 1812–1815. Botley, Oxford: Osprey Publishing, 2000. ISBN 1-85532-997-2.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.