قلفاط

ابوعبدالله، محمد بن یحیی قُرطبی شهرت‌یافته و لقب‌گرفته به قَلْفاط[1] (؟ -حدود ۹۳۹م) زبان‌شناس، شاعر و ادیب عربی اندلسی و مدرّس نحو در سدهٔ چهارم قمری بود.[2][3][4][5][6][7][8][9][10][پانویس 1] که از زندگی‌اش جز اینکه آموزگاری بوده و گویا در آموزگاری پیشینه‌ای دیرینه داشته، چیز بسیاری دانسته نیست.[9] فنون شعری‌اش مدح، هجو، غزل است که کمی از آن به‌جا مانده است.[9] با ابن عبدربه دوستی داشت اما پایدار نماند.[9]