قتل صبر
قتل صبر عبارت است از اینکه: هرگاه انسان یا حیوانی را که می‌توان یک باره و با یک ضربه کشت و به قتل رساند، بسته و به تدریج و با ضربات متعدد زجرکش کنند به چنین کشتنی قتل صبر گفته می‌شود.[1][2]
شیخ حر عاملی در کتاب وسائل‌الشیعه قتل صبر را مکروه دانسته و در این خصوص حدیثی از جعفر صادق آورده است که «رسول الله هیچ‌کسی را به صبر نکشت به جز عقبه بن ابی معیط».[3]
در صحیح مسلم آمده است، «پیامبر در روز فتح مکه دربارهٔ قتل صبر گفت: بعد از امروز تا روز قیامت، هیچ قُرَشی را که اسیر باشد نباید کُشت.»[4]
کسانی که به صبر کشته شده‌اند
- حسین بن علی : در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند.[5][6][7] در این خصوص سجاد گفته‌است «من فرزند همان کسی هستم که او را به قتل صبر کشتند، و این برای ما موجب افتخار است.[8]
- مسلم بن عقیل: به دستور ابن زیاد به «قتل صبر» کشته شد.[9]
- عقبه بن ابی معیط: در تفسیر المیزان ذیل آیه ۲۷ سوره فرقان به نقل از الدر المنثور آورده شده که: وی در جنگ بدر اسیر شد، و به طور صبر کشته گشت، ولی تا آن روز هیچ‌کس را با شکنجه نکشته بودند.[10]
منابع
- مجمع البحرین - کلمه صبر
- دائرةالمعارف الاسلامیه ج۱۴ ص ۱۱۷
- وسائل الشیعة (آل البیت) - الحر العاملی - ج ١٥ - الصفحة ١٤٨، باب جواز القتل صبرا علی کراهیة (20183) 1 - محمد بن الحسن بإسناده عن محمد بن أحمد بن یحیی، عن أیوب بن نوح، عن صفوان، عن ابن مسکان، عن محمد الحلبی، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: لم یقتل رسول الله صبرا قط غیر رجل واحد عقبة بن أبی معیط، وطعن أبن أبی خلف (1) فمات بعد ذلک
- صحیح مسلم روایت ۱۷۸۲ - عبد الله بن مطیع عن أبیه قال: سمعت النبی صلی الله علیه وسلم یقول:یوم فتح مکة لا یقتل قرشی صبرا بعد هذا الیوم إلی یوم القیامة
- اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۶۱۴
- مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۱۱۵
- مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۱۱
- اللهوف فی قتلی الطفوف - السید بن طاووس جلد ۱ صفحه ۹۲ «انَا بْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً، وَ کَفی بِذلِکَ فَخْراً»
- تاریخ الاسلام، ذهبی، ج ۵، ص ۲۱
- تفسیر المیزان، آیه ۲۷ سوره فرقان
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.