فرنگ
فرنگستان یا فرنگ برگرفته از واژهٔ فرانک (به فرانسوی: Franc) است. خاقانی این واژه را در دیوان خود بکاربرده است
سگبانت شه فرنگ یابم
دربان شه عسقلان ببینم (دیوان خاقانی-در ستایش مظفر الدین قزل ارسلان ایلدگز)
این واژه از سوی سعدی شیرازی هم به کار رفته‌است که در احوال سفرهای خود در شام میگوید مدتی را به اسارت سربازان فرنگی در جنگهای صلیبی در آمده است:
از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود سر در بیابان قدس نهادم و با حیوانات انس گرفتم تا وقتی که اسیر فرنگ شدم و در خندق طرابلس با جهودانم به کار گل بداشتند ...[1]
لذا این واژه در زمان قاجار و پیش از آن به‌طور اعم به اروپای غربی و به‌طور اخص به کشور فرانسه اطلاق می‌شده‌است.
سپس از دوران پهلوی به علت آشنایی بیشتر ایرانیان با کشورهای اروپایی به تدریج از دایرهٔ کلمات خارج شده‌است و هم‌اکنون به عنوان کنایه یا استعاره به کار می‌رود.
پیوند به بیرون
- «گنجور » سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۱». ganjoor.net. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۴-۰۳.