فرخنده آقایی

«وَجی فکر کرد از بچه، از همسر، از همه چیز به آدم نزدیک‌تر است. اصلاً خود آدم است. آن راز که باید بپوشانی و نوازشی کنی و جایی نیست که بگذاریش تا برنگردد. چون باز برمی‌گردد و می‌آید آنجا روی سینهٔ چپت می‌نشیند؛ و دستت را که بلند می‌کنی تا از ریشه بیرونش بکشی، بی‌اختیار دوباره نوازشش می‌کنی. انگار که بچه‌ات، انگار که همسرت، نه حتی نزدیک‌تر از آنها، انگار که خودت.»[3]

• سایت سخن

• دانشنامه دانش‌گستر، مؤسسه علمی- فرهنگی دانش‌گستر، ۱۳۸۹ ص ۳۲۹.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به فرخنده آقایی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• وبگاه شخصی نویسنده
• از شیطان آموخت و سوزاند، وبگاه شخصی نویسنده
• گپی با فرخنده آقایی در ۵۹ سالگی
• گفتگو با فرخنده آقایی، نویسنده