غلام عباس جعفری

غلام عباس جعفری در ۱۳۴۱ در شهر مشهد به دنیا آمد، در ۱۳۵۶ گروهی را با نام کلوپ کوه‌نوردان آزاد مشهد سازمان دهی کرد. پس از انقلاب، با جمعی از دوستان، «گروه کوه‌نوردی آزاد مشهد» (که بعداً به «گروه کوه‌نوردی آزادگان مشهد» تغییر نام داد) را تأسیس کرد و بولتن «آزاد» (از شمارهٔ ۹ به بعد: «آزادکوه») را به عنوان نشریهٔ آن گروه (و بعداً، نشریهٔ خودش) منتشر ساخت. در میانه‌های دههٔ شصت به تهران آمد و شروع به همکاری با فدراسیون کوه‌نوردی کرد. او تا ۱۳۷۴ در فدراسیون فعالیت داشت اما در همین سال از فدراسیون بیرون رفت.

عباس جعفری مربی‌گری درجه دو کوهنوردی هم بود که این مدرک را در سال 1367 دریافت کرد. او همواره فردی مبتکر بود و حتی در برگزاری کلاس‌های کوهنوردی هم ابتکار عمل از خود نشان میداد. به‌طور مثال برنامه‌هایی مثل نخستین «کنگرهٔ کوه‌نوردی کشور» در سال 1368، اردوی تمرین روش‌های صعود زمستانی در منطقه پسندکوه در زمستان ۱۳۷۲ و اردوی تمرین شیوه‌های سنگ‌نوردی در اخلومد خراسان مرداد ۱۳۷۳ نمونه‌هایی از فعالیت‌های مبتکرانه او بود. عده‌ایی از صاحب نظران معتقدند که کوه نوردی جدی بانوان در چارچوب رسمی فدراسیون و انجمن‌های دانشگاهی تا حد زیادی با تلاش‌های عباس مخصوصا پس از اردوی اخلومد شکل گرفت.[1]

عباس جعفری، بیشتر کوه‌های مهم ایران و چندین منطقهٔ کوهستانی خارج از کشور مانند قراقوروم، هیمالیا، آلپ، پامیر، کلیمانجارو صعود داشته‌است.

• نخستین صعود زمستانی سوزنی بینالود (سرپرست)؛ ۱۳۶۴
• صعود زمستانی دیوارهٔ مُلکوه؛ ۱۳۶۵
• دومین صعود زمستانی «گردهٔ آلمانی ها»؛ ۱۳۶۷
• گشایش مسیر روی دیوارهٔ شمالی آزادکوه (با محمد تقی بهره ور)؛ خرداد ۱۳۷۰
• صعود تکی یکی از دهلیزهای صعود نشده و دشوار درهٔ یخار دماوند؛ مهر ۱۳۷۱
• صعود قله‌های لیلا پیک ، ایگر پیک ، بالتی پیک (در دورهٔ آموزش هیمالیا نوردی توسط UIAA)؛ ۱۳۷۲
• صعود قلهٔ ۷۴۹۵متری کمونیسم (سرپرست تیم ملی)؛ ۱۳۷۴
• صعود قلهٔ آکونکاگوا (۶۹۶۲متر ، بلندترین قلهٔ قارهٔ امریکا)؛ ۱۳۷۹

"وسعت دلتنگی‌هایم به اندازهٔ همهٔ راه‌های نرفته و جاهای ندیده است و از همین روست که بخشی از این اندوه را از پس هر سفری از دست می‌دهم اما کو تا پایان دلتنگی؟ ... کو تا پایان نوردیدن همهٔ راه‌ها و دیدن همهٔ جای ها! و اگر چه مرگ حقیقتی است تلخ ( تلخ؟ ) و همین حقیقت تلخ یا شیرین به یاد می‌آورد که فرصت اندک است و جای بسیار ندیده و راه بسیار نرفته مانده، پس تا مجال نفس هست، بایستی در پیچ و خم کوه‌ها و دره‌ها نفس نفس زد تا آن‌دم که نفس از افتاد!"(نوشته ای از عباس جعفری)

فصل نامهٔ آزادکوه، خبرنامهٔ فدراسیون کوه‌نوردی و همکاری با نشریات همشهری، طبیعت‌گردی، شکار و طبیعت، قشم، شکار، سفر، ایران، و تارنگار شخصی اش آزادکوه را می‌توان نام برد. از او، چند مقاله و عکس هم در نشریه‌های پر آوازه National Geographic، Climbing منتشر شده‌است. عکسهای کتابهای راه یاب سفر ایران و راه یاب بیابان گردی ایران کار اوست. عباس جعفری عاطفه ای جاری در فضای گردشگری ایران بود.

عباس جعفری، در اوایل جوانی ازدواج کرد و چند سال با همسر اول خود زندگی کرد. اما این ازدواج به جدایی انجامید و او بیش از ده سال تنها زندگی کرد. برای بار دوم، در سال ۱۳۸۴ با فرخنده صادق (یکی از دو زن ایرانی که در سال ۸۴ برای نخستین بار به اورست صعود کردند) ازدواج کرد. عباس فرزند نداشت.

در روز ۱۶ شهریور ۱۳۸۸، به دلیل واژگون شدن قایق اش در رودخانهٔ تریشولی در نپال، ناپدید شد و هیچ‌گاه نشانی از او یافت نشد. همسرش فرخنده صادق همراه او بود.

صد و شصت و هفتمین شب از شبهای مجله بخارا به عباس جعفری اختصاص یافته بود که عصر یکشنبه ۱۶ شهریور ۱۳۹۳ با همکاری بنیاد ملت، انجمن کوهنوردان ایران، انجمن غار و غارشناسی ایرانیان و گروه‌های تور نوبل و پاسارگاد در بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، ساختمان کانون زبان فارسی برگزار شد.

• شب عباس جعفری ، مجله فرهنگی بخارا
• معرفی عباس جعفری، تارنمای کویرها و بیایان‌های ایران
• گزارشی از شبِ یادبود «عباس جعفری»؛ کوهنورد، عکاس و ایرانشناس ، پایگاه خبری آفتاب
• سانحه برای طبیعت مرد نامی ایران در نپال، روزنامه همشهری
• ویکی پاکوب
• پایگاه اینترنتی کوه نوردان کلاردشت

• صفحه عباس جعفری در سایت جلودار