غلامرضا رهبر

پدرش عبدالحسین رهبر از پرسنل رده بالای شرکت نفت و در عین حال خبرنگار روزنامه اطلاعات در آبادان بود. غلامرضا از دوران کودکی به گویندگی و خبرنگاری علاقمند بود و همکاری‌هایی نیز با بخش کودک و نوجوان صدا و سیمای مرکز آبادان داشت که پیش از انقلاب با نام رادیو نفت ملی فعالیت می‌کرد و سالها به عنوان گوینده در رادیو آبادان فعالیت می‌نمود. با توجه به اینکه خانواده اش از قشر مرفه جامعه بودند و تعداد زیادی از اقوام و آشنایان او در کشورهای دیگر سکونت داشتند او نیز قصد عزیمت به خارج از کشور برای ادامه تحصیل داشت که فوت پدرش باعث شد غلامرضا در ایران و کنار مادرش بماند. پس از انقلاب و شروع جنگ نقش خبرنگاری ایشان پررنگ تر شد و در خط مقدم جبهه مشغول تهیه فیلم و خبر برای واحد مرکزی خبر بود. او به عنوان نماینده صدا و سیما و هماهنگ‌کننده اکیپ‌های خبری صدا و سیما به مناطق جنگی اعزام شد و بارها از اسکله الامیه و دلاوریهای رزمندگان اسلام تصاویر زیبایی تهیه نمود که هنوز از آن گزارشها به عنوان الگوی خبرنگاری جنگ یاد می‌شود.

از وی به عنوان مبدع شیوهٔ خبرنگاری جنگ در ایران یاد می‌شود. حضور او در خط مقدم به‌قدری جدی بود که نه تنها به عنوان یک خبرنگار بلکه به‌عنوان یک منبع خبری موثق برای فرماندهان به‌شمار می‌رفت. تا جایی که محسن رضایی فرمانده جنگ در یک مصاحبه اعلام کرده بود که تا خبری توسط غلامرضا رهبر مخابره نمی‌شد از صحت آن اطمینان نداشتم. صدای عجیبی داشت هنوز هم عاشقان جبهه، همان‌هایی که از آن روزها به یادگار مانده‌اند، صدای رهبر را احساس می‌کنند؛ حس صدای رهبر را می‌شناسند. همیشه هم در گزارش‌هایش آیه‌ای از قرآن می‌خواند، اطرافیانش می‌گوید او اظهار می‌کرد دوست دارد شهید شود و همیشه با شجاعت برای تهیه گزارش تا خطوط اولیه جبهه‌ها می‌رفت. «اینجا رادیو آبادان؛ صدای جمهوری اسلامی ایران»؛ مردم جنوب، آن روزها که خانه‌های مردم شهر زیر هجوم تانک‌های بعثی آوار می‌شد، آن روزها که شهر، ویرانه‌ای را می‌ماند، پیچ رادیو کنج طاقچه را که می‌چرخاندند، صدایی آشنا را می‌شنیدند که با قدرت و آرامش، نام جمهوری اسلامی و شهر زیبای آبادان را به زبان می‌آورد؛ «هنا آبادان…»؛ اینجا آبادان.. ؛ اینجا آبادان است؛ اینجا آبادان می‌ماند؛ به زبان عربی هم می‌گفت که بعثی‌ها بشنوند.[4]

از آنجا که خیلی زود فعالیت حرفه‌ای خود را شروع کرده بوده، در جوانی تجربه کافی داشت و به سمت مدیر خبر مرکز آبادان و سپس به سمت نماینده صداوسیما در قرارگاه کربلا و خاتم‌الانبیاء منصوب گشت. اما تصدی این مسئولیت‌ها مانع از حضور وی به‌عنوان پیشتاز اکیپ‌های صداوسیما در خطوط مقدم نبرد نشد. غلامرضا رهبر چندین بار مجروح شد و به دلیل حضور مداوم در جبهه گوشهایش دچار آسیب جدی شده بود. اما جدی‌ترین مجروحیت وی در عملیات والفجر ۸ بود که پس از بهبودی نسبی دوباره به‌سوی مناطق عملیاتی شتافت. سرانجام در تاریخ در بیست و یک دی ماه ۱۳۶۵ در سن ۲۹ سالگی شهید شد و هیچ‌گاه پیکرش به خاک وطن بازنگشت. بیژن نوباوه نماینده مجلس و همکار غلامرضا رهبر در خصوص نحوه کشته‌شدن وی می‌گوید: یکی از زیبایی‌های کشته‌شدن «غلامرضا رهبر» این است که هیچ‌کس از آن اطلاعی ندارد؛ یعنی زمانی که وی زخمی شده و او را در یک نفربر زرهی قرار می‌دهند، دیگر هیچ‌کس نمی‌داند که چه بر سر پیکر او می‌آید. اصلاً در جابه‌جایی‌ها مشخص نیست که او هدف قرار گرفته و آخرین تصاویر هم که از او موجود است، زخمی شده و او را بر روی نفربر زرهی قرار می‌دهند.[5]

یاران او در سالهای اخیر مستندهای زیادی در خصوص وی ساخته‌اند که هیچ‌کدام همهٔ اطلاعات موجود را در بر نمی‌گیرد. در سال ۹۳ محمدباقر قالیباف شهردار تهران طی بازدیدی که با همسر و فرزند رهبر داشت اعلام نمود که یکی از پروژه‌های عمرانی پایتخت به نام شهید رهبر نامگذاری خواهد شد و از طرف شهردای یک مجموعه تلویزیونی برای شناساندن شخصیت رهبر تهیه خواهد شد.[8] که مشخص نیست کدام پروژه منظور ایشان بوده است.

در جشنواره دفاع مقدس (سال ۱۳۸۹) حمید فرخ‌نژاد برای بازی در فیلم‌های «دموکراسی تو روز روشن» و «شب واقعه»، جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت و جایزه‌اش را به دختر «شهید غلامرضا رهبر» اهدا کرد.[9]

صدا و سیمای آبادان در سال ۹۳ فیلم زندگی «شهید رهبر» گزارشگر رادیو آبادان را تهیه نمود که از شبکه ۳ سیما پخش شد و به دلیل تفاوتهایی که بین شخصیت رهبر در آن فیلم با شخصیت واقعی‌اش وجود داشت مورد انتقاد خانواده وی قرار گرفت.[10]

مستند «گزارش آخر» با موضوع فعالیت‌های رسانه‌ای غلامرضا رهبر در دوران دفاع مقدس، دوشنبه ۲۱ دی ماه ۹۴ از شبکه افق پخش شد.[11]

نماهنگ آخرین خبر با صدای علی لهراسبی اشاره به شهادت رمز آلود غلامرضا رهبر و پیدا نشدن پیکر او پس از شهادت دارد. بخشی از شعر این آهنگ: تو آغوش سرد کدوم سنگری… که حتی رفیقات گم کردنت.... کجای جهانو بگردم پی… پلاکی که انداختی گردنت[12] (پیوند به بیرون نه منبع)

در بیست و نهمین سالگرد شهادت غلامرضا رهبر دخترش که اکنون در خبرگزاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کند یک گزارش در مورد فعالیت‌های پدرش داشت.[2]

در 21 دی ماه سال 1399 مصادف با سالروز درگذشت غلامرضا رهبر، مستندی کوتاهی در مورد ایشان از شبکه یک سیما پخش شد.[13]

مادر غلامرضا رهبر که در خارج از کشور سکونت داشت، در سال 1399 و در روز درگذشت پسرش از دنیا رفت.[14]