علی شلال قیسی

اطلاعات دولت ائتلافی عراق نشان می‌دهد که قیسی در زمان انتشار عکس یاد شده در زندان ابوغریب بوده‌است. از سوی دیگر اطلاعات به دست آمده حاکی از آن است که کارشناسان دیده بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل معتقدند که وی همان زندانی است که در حال شکنجه به تصویر کشیده شده‌است.

قیسی در زمان صدام حسین بخشدار بوده و پس از سقوط دولت صدام کار مدیریت پارکینگ یک مسجد را بر عهده گرفته بود.

او در اکتبر سال ۲۰۰۳ به دلیل اینکه سربازان آمریکایی آشغال‌های منطقه را در یک زمین فوتبال انبار کرده بودند از آن‌ها شکایت کرد و به ارتش آمریکا، سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌ها این موضوع را منتقل کرد. همین امر عامل دستگیری وی خوانده شده‌است.

قیسی در مورد شکنجه‌ها می‌گوید:

شکنجه‌ها عجیب و غریب و جنسی بودند. پیرمردی را مجبور به پوشیدن لباس زیر زنانه می‌کردند، جوانی را مجبور به درگیری با زندانیان بزرگسال می‌کردند، به زندانیان دستور می‌دادند تپه‌ای انسانی بسازند. جشن موسیقی شکنجه دیگری بود که زندانیان را مجبور می‌کردند جلوی بلندگوهای بزرگ بنشینند و صدای آزاردهنده و گوش خراش آن‌ها را گوش دهند.

قیسی ادامه می‌دهد پس از آنکه سربازی ادرار خود را روی من ریخت، نوبت به شکنجه‌ای که عکس آن منتشر شده، رسیده بود. او می‌گوید:

تمام سربازها یک دوربین داشتند و عکس‌هایی که از ما در آن وضعیت می‌گرفتند را نشانمان می‌دادند و تهدید می‌کردند که این عکس‌ها را به خانواده‌های مان نشان خواهند داد

وی پس از شش ماه حبس در ابوغریب آزاد می‌شود. علی شلال قیسی پس از آزادی در سال ۲۰۰۴ به همراه چند تن از شکنجه‌شدگانی که در تصاویر منتشر شده از ابوغریب به چشم می‌خورند انجمن قربانیان زندان‌های اشغالگری آمریکا را تأسیس کردند. وی هم‌اکنون ساکن عمان است.

• «خاطرات معروف‌ترین زندانی ابوغریب». روزنامه شرق، شماره ۷۱۹. ۲۱ اسفند ۱۳۸۴.
• The Victoria Advocate
• روزنامه واشینگتن پست