علاءالدین باباشهابی

سید علاءالدین باباشهابی در سال ۱۳۱۸ در شهر سنندج متولد شد. او نوهٔ سید علی اصغر کردستانی خواننده و استاد آواز نامدار کرد بود[1] و از سن هفت سالگی با ورود به دبستان، با موسیقی آشنا شد. در سال ۱۳۳۵ با خواندن سرود «ای وطن» در رادیو سنندج رسماً کار خوانندگی را آغاز نمود و از سال ۱۳۴۶ به تهران آمد وبا ارکستر کردی، ارکستر رامتین، ارکستر لشکری، ارکستر باربد و ارکستر نکیسا و ارکسترهای فرهنگ و هنر کار خوانندگی را پس از گذراندن دوره کوتاه سلفژ نزد فرهاد فخرالدینی و آواز نزد کریمی پی گرفته و حدود پنجاه سال با رادیو و تلویزیون ایران همکاری داشت.

حاصل این تلاش‌ها اجرای نزدیک به ۱۶۰ ترانه در ارکسترهای یاد شده بوده‌است.[1]

ایشان فارغ التحصیل دانشسرای عالی و دبیر زبان و ادبیات فارسی مدارس تهران بوده است. در سال ۱۳۴۶ با منیزه پرتوی ازدواج نمود که حاصل این ازدواج ۳ فرزند پسر به نامهای شهرام ، آرش و شاهین است .

آثاری که به صورت CD و کاست بنام‌های هاورازی دل (در لندن)، کاست و CD شنهٔ به ربه یان (در سوئد) و کاست و CD «باده گویاً و “پاییزه» در تهران پخش شده‌است. اجرای کنسرت در کشورهای سوئد، انگلستان، آلمان، بلژیک، اتریش و عراق و در اکثر نقاط کشور داشته‌است.

مشوق وی در تمام سال‌های فعالیت هنری، همسر، فرزندان و هنرمندانی نظیر: حسن یوسف زمانی و حسین یوسف زمانی، محمد عبد الصمدی و سهیل ایوانی بوده‌اند.

علاءالدین بابا شهابی روز پنجشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۵ بامداد بر اثر ایست قلبی درگذشت و در قطعه هنرمندان سنندج به خاک سپرده شد.[2]