عبدالقادر الجزایری
عبدالقادر الجزایری، (به انگلیسی: )، (به عربی: عبد القادر ابن محیی الدین)، معروف به امیر عبدالقادر یک سیاستمدار، روحانی ، صوفی و فرمانده نظامی الجزایری مسلمان (زاده ۶ سپتامبر ۱۸۰۸ – درگذشته ۲۶ می۱۸۸۳) بود. وی جنگی را بر ضد اشغالگران فرانسوی در ۱۸۴۳ رهبری نمود. برخی از مردم الجزایر او را قهرمان ملی خود می‌دانند.
| Abd al-Qadir al-Jaza'iri عبدالقادر الجزایری | |
|---|---|
 | |
| نام در زمان تولد | عبدالقادر ابن محی الدین |
| زادهٔ | ۶ سپتامبر ۱۸۰۸ معسگر، وهران، الجزایر |
| درگذشت | ۲۶ مهٔ ۱۸۸۳ (۷۴ سال) دمشق، ولایت دمشق، امپراتوری عثمانی |
| ملیت | الجزایری |
| شناخته‌شده برای | رهبری جنگی بر ضد اشغال گری فرانسه در قرن ۱۹ |
وی در شهر معسکر نزدیک وهران در الجزایر زاده شد. پدر وی محی الدین مصطفی بود.
در ویکی‌پدیای عربی شجره نامه وی به امام حسن (ع) می‌رسد. عبدالقادر ابن محی الدین ابن محمد ابن مختار ابن عبدالقادر ابن احمد ابن محمد ابن عبدالقئی ابن یوسف ابن احمد ابن شعبان ابن محمد ابن ادریس ابن اصغر ابن ادریس اکبر ابن عبدالله ابن حسن مثنی ابن حسن ابن علی و فاطمه (ع).
پس از آنکه نیرو های نظامی استعمارگر فرانسوی در سال ۱۸۳۰ سواحل شمالی الجزایر را که آن زمان تابع امپراتوری عثمانی بود تصرف کردند ، مردم مسلمان الجزایر مبارزاتی را در برابر استعمار گران فرانسوی انجام دادند که بزرگترین ان ها قیام عبدالقادر الجزایری بود که از سال ۱۸۳۷ آغاز شد و تا سال ۱۸۴۳ ادامه یافت ، عبدالقادر با متحد کردن قبایل بیابان نشین و مردم شهر نشین الجزایر توانست ضربات سنگینی به ارتش فرانسه وارد آورد و برخی از شهر های الجزایر مانند وهران نیز چندین بار تصرف نماید اما وجود اختلاف میان سران مبارز به خصوص احمد بیگ فرمانده نظامی امپراتوری عثمانی با عبدالقادر الجزایری که هردو با فرانسویان مبارزه میکردند و هم چنین تجهیزات نظامی برتر فرانسویان باعث گشت عبدالقادر الجزایری در سال ۱۸۴۳ از استعمار گران شکست بخورد و به مراکش بگریزد اما سرانجام بر اثر فشار های فرانسه مراکش نیز نتوانست از او حمایت کند و نهایتاً دولت فرانسه او را دستگیر کردند و پس از محاکمه به شهر دمشق در سوریه که آن زمان در امپراتوری عثمانی قرار داشت تبعید کرد.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Abdelkader El Djezairi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۲.
