عباس صفویان
عباس صفویان (۱۳۰۸، شیراز - ۷ تیر ۱۳۹۷، پاریس) پزشک برجسته و استاد دانشگاه‌های پزشکی فرانسه و ایران، عضو هیئت علمی و دانشگاه ملی ایران بود و ریاست این دانشگاه را نیز از سال ۱۳۵۳ تا سال ۱۳۵۶ برعهده داشت.[1]
عباس صفویان در سال ١٣٠٨ خورشیدی در شیراز به دنیا آمد و پس از گذراندن دوره تحصیلات متوسطه، در ١٧ سالگی برای ادامه تحصیل در شهر دانشگاهی "مون‌پلیه" در فرانسه مستقر شد. وی در سال ١٣۴۵، با درجه عالی پزشکی فارغ‌التحصیل گردید و به فاصله کوتاهی با کسب صلاحیت تدریس، به درجه پروفسوری بیمارستان‌های فرانسه نائل آمد.
دکتر صفویان پس از تدریس در دانشگاه‌های فرانسه به ایران رفت و پس از ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در سال ١٣۵٣، به ریاست دانشگاه ملی ایران برگزیده شد. پرفسور صفویان در سال‌های پایانی حکومت پهلوی و پس از تشخیص بیماری سرطان خون شاه توسط پرفسور ژان برنارد به عنوان پزشک معالج شاه ایران به دربار دعوت شد و مشغول به کار گردید و از معدود افرادی بود که از بیماری شاه آگاه بود.[2] وی پس از انقلاب به فرانسه بازگشت و به تدریس در دانشگاه‌های فرانسه ادامه داد.
مطب دکتر صفویان در پاریس تا اواخر عمرش دایر بود و بسیاری از ایرانیانی که از سال‌ها پیش بیمار وی بودند همچنان از حذاقت استثنایی او بهره می‌بردند.[3]
منابع
- «روسای پیشین دانشگاه». sbu.ac.ir. بایگانی‌شده از اصلی در 17 اكتبر 2020. دریافت‌شده در 2020-10-14. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک) - علم، امیراسدالله. یادداشت‌های امیراسدالله علم: از ۱۳۵۳/۱/۲ تا ۱۳۵۶/۷/۷. تهران: مازیار. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۰۴۳۴۶۳. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - «درگذشت عباس صفویان، رئیس پیشین دانشگاه ملی و پزشک معالج شاه». ار.اف.ای - RFI. ۲۰۱۸-۰۷-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۳.