شکیب مصدق

شکیب مصدق[2][3] زادهٔ ۵ اسفندماه ۱۳۶۰ در افغانستان است.

هنگامی که وی هنوز شش ساله نشده بود به دلایلی نظیر جنگ و تحولات زود به زود فضای سیاسی کشور و ... پدر و مادرش خانه‌نشین شدند و این امر موجب این گردید که شکیب و برادر بزرگ‌ترش را سخت درگیر زندگی کند و بار مسئولیت سنگینی را به دوش آن‌ها بگذارد. شدت این پیامدهای ناخواستهٔ جنگ و نبود منابع مالی به قدری بود که شکیب را به خیابان‌ها کشاند و او را از همان دوران کودکی‌اش با واژهٔ کودک کار آشنا و وارد چرخهٔ کار شد.

شکیب در کنار تأمین مخارج خانه و خانواده به کسب تجارب و همچنین تعیین آینده خود پرداخت، او مسیر زندگی را گم نکرد و در تمام دوران سخت و پر مشقت‌اش همیشه دیدی امیدوارانه و نوید بخش به زندگی داشت.

در اوج فشارهای سیاسی حاصله از حکومت طالبان، آموخته‌های موسیقی خود را به‌طور مخفیانه و زیر زمینی در سنین نوجوانی آغاز کرد و بعدها هم‌زمان با سقوط دولت طالبان، شروع به فیلم‌نامه نوشتن کرد. او در نخستین اثر هنری خود که فیلمی به نام «سرنوشت» بود به عنوان بازیگر و کارگردان موزیک پا به عرصهٔ هنر گذاشت و با بستن قرارداد با تلویزیون‌های داخلی، سرودن و تولید آهنگ‌هایی در سبکی متفاوت جایگاه ویژه‌ای در میان مردم پیدا کرد.

او که حال به یک چهره‌ای جوان، هنرمند و محبوب تبدیل شده بود با برگزاری کنسرت‌هایی بزرگ در داخل افغانستان که با اهداف کمک رسانی به مردم بوده خود را ثابت کرده‌است، چنان‌که با پرداخت درآمد یکی از کنسرت‌هایش به یک کودک بی‌سرپرست بیمار، توانست جان تازه‌ای به او ببخشد؛ همچنین کمک هزینه‌های او برای کودکان ناتوان جسمی به جهت ادامه‌دار بودن سیستم آموزش و پرورش بارها چشم‌گیر و دارای اهمیت بوده‌است.

شکیب در کنار فعالیت‌های هنری که داشت، توانست آلبوم‌های پی در پی را با کمک رفیق خود «مسعود حسن‌زاده» شاعر، نویسنده و گیتاریست منتشر کند و ثمرهٔ این همکاری منجر به تشکیل یک گروه موسیقی اعتراضی به نام مورچه‌ها در سبک راک بلوز شد.

از سال ۲۰۰۶ افزون بر فعالیت‌های فردی و خوانندگی در گروه مورچه‌ها، در کارهایش از وضعیت جامعهٔ آن زمان و این‌بار بدون ترس، واضح و رادیکال در سبک راک آهنگ سرود و خواند. همین کار باعث بروز مشکلات فراوانی در زندگی شخصی، اجتماعی و از همه مهم‌تر هنری او شد. مشکلاتی که او را مجبور به ترک وطن و قبول کردن شرایط تبعید کردند.

او در سال ۲۰۱۱ به همراه خانواده‌اش به کشور آلمان پناهنده می‌شود.[4]

در آلمان، در خیابان‌ها، استیج‌ها، برنامه‌ها، اکسیون‌ها و کشورهای مختلف همراه با صدای اعتراض و عدالت‌خواهی جهانیان همراه می‌شود.

پس از انتشار هفدهمین آلبوم‌اش در سال ۲۰۱۳ دوباره راهی افغانستان می‌شود که اینبار توسط مذهبیون افراطی و البته قدرت بدست و با همکاری پلیس افغانستان کنسرت‌ها و برنامه‌هایش لغو می‌شوند. او به ناچار دوباره به آلمان بازمی‌گردد. او با خواندن نسخهٔ فارسی آهنگ «بلاچاو» صدای خود را تبدیل به نماد اعتراضات خیابانی جوانان در افغانستان کرد و در آغاز بحران پناهجویی در اروپا او دوباره اقدام به ساختن آلبومی در مورد وضعیت پناهجویان می‌کند. او این آلبوم را به نام کودک سوری (آیلان)[5] که در دریا غرق و سوژهٔ رسانه‌ها و نماد وضعیت بحرانی پناهجویان شد، منتشر کرد.

در سال ۲۰۱۵ دوباره راهی افغانستان می‌شود و اینبار با استقبال پرشکوه و گستردهٔ رسانه‌ها و مردم افغانستان مواجه می‌شود، به شکلی که آلبوم آیلان مدت‌ها سرتیتر رسانه‌ها می‌شود.

همچنین او کنسرت‌های بزرگی برای کمک به کودکان بی‌سرپرست و کمپ‌های ترک اعتیاد برگزار کرد. در خیابان‌های کابل با اعتراضات ضد جنگ، علیه بیکاری و سیاست‌های نادرست حاکمین با مردم کابل همراه شد و چون حضورش در هر مکانی مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گرفت با حضور خود هر صدای اعتراض و دادخواهی را رسانه‌ای و مؤثر می‌کرد.

او به دلیل مشکلات امنیتی که برای خود و خانواده اش بسیار جدی تلقی می‌شود دوباره به کشور دوم خود یعنی آلمان بازگشت و در ادامه آلبوم آیلان را که حاوی پیام پناهجویان برای مردم آلمان و همچنین پیام تلاش و امید و ادغام مجدد پناهجویان در آلمان بود را به زبان آلمانی ترجمه و در قالب «سی‌دی» منتشر کرد. آلبوم آیلان با دو زبان آلمانی و فارسی در کنسرت‌ها و برنامه‌های گوناگون در داخل آلمان و

در سایر کشورهای اروپایی اجرا شده‌است. شکیب مصدق در دور پانزدهم ستارهٔ افغان به‌حیث داور شروع به کار کرد.

• شکیب مصدق در ساوندکلاود
• شکیب مصدق در توئیتر
• شکیب مصدق در فیس‌بوک