شهاب‌الدین آلوسی
شهاب‌الدین محمود بن عبدالله آلوسی (۱۸۰۲–۱۸۵۴) فقیه شافعی، مفسر، ادیب عربی و مفتی عراقی در سدهٔ سیزدهم هجری بود.[1][2][3]
| شهاب‌الدین آلوسی محمود بن عبدالله | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸۰۲/ ۱۲۱۶ بغداد |
| درگذشت | ۲۹ ژوئیه ۱۸۵۴/ ۵ ذی‌القعده ۱۲۷۰ بغداد |
| پیشه | عالم و مفسر |
| آثار | «نشوة الشمول فی سفر إلی اسلامبول» |
تالیفات
مهم‌ترین اثر او تفسیر روح‌المعانی است که کار نگارش آن در ۱۲۶۸ به اتمام رسیده‌است. محمدحسین ذهبی دربارهٔ این تفسیر گفته‌است:[1]
روش ایشان در چگونگی تدوین این تفسیر، شگفت‌آور است. ایشان روزها مشغول فتوا دادن و تدریس بوده و اوایل شب، جلسات مفید داشته و فرصت برای نوشتن تفسیر نداشته‌است و این کار را در اواخر شب انجام داده، ورقهای نوشته شده را به منشیهای خود سپرده و آنان به مدت ده ساعت آن را پاکنویس می‌کرده‌اند.
منابع
- غزنوی، علی (تابستان ۱۳۷۴). «نقل و تحلیل اسباب نزول در تفسیر آلوسی». پژوهش‌های قرآنی. مشهد: دفتر تبلیغات اسلامی خراسان (۲): ۲۰۵. دریافت‌شده در ۲۴ بهمن ۱۳۹۰.
- سجادی، صادق. «آلوسی». دانشنامه آنلاین پارس داک. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۴ بهمن ۱۳۹۰.
- بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «الآلوسی». فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۲. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.