شروین

شروین یک نام پسرانه مازندرانی است.شروین اشاره به نام انوشیروان نیز دارد؛ «انوشه» به معنای ابدی و «روان» به معنای جان، که روی هم معنای جاودانه را به ذهن یاداور می‌شود.[1] «شروین» نام تعدادی از پادشاهان وسردارن طبرستان بوده‌است.

افراد سرشناس دارای نام «شروین»

شروین نام دو تن از پادشاهان باوندیان بوده‌است؛ شروین پسر سرخاب و شروین پسر رستم. نویسندهٔ کتاب مرزبان‌نامه، از شاهزادگان تبرستان و به نام مرزبان پسر رستم شروین و پسرش باراد بوده‌است و (یعنی نیای او نامش شروین بوده‌است). به جز اسپهبدان تبرستان، که اولین نمونهٔ ذکر شده از این نام بوده‌اند. افراد سرشناساز جمله شروین‌دخت جمالی و همچنین شاعران معاصر دیگر نیز به نام شروین نفیسی فرد این نام را داشته‌اند.

معنا

شروین به معنای کسی است که همه او را دوست دارند (معشوق مردمان) و همچنین به معنی همیشه پایدار و نامی است برای پسران. در سفینهٔ تبریز، شروین به معنی «معشوق مردمان» آمده‌است.[2]

شهاب‌سنگ شروین

در سال ۲۳۱ خورشیدی برابر با ۲۳۷ قمری شهاب‌سنگی در روستای رسکت واقع در بخش دودانگه در شهرستان ساری، سقوط کرد که به نام «شهاب سنگ اسپهبد شروین» خوانده شد. برخی پژوهشگران برج رسکت را یادمانی چندمنظوره در نزدیکی محل سقوط این شهاب‌سنگ می‌دانند.[3]

یادداشت‌ها
  1. https://www.behindthename.com/name/shervin/submitted
  2. تبریزی، ابوالمجد محمدبن‌مسعود، ۱۳۸۱. سفینهٔ تبریز. چاپ عکسی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ص ۵۲۴. به نقل از صادقی، علی‌اشرف، ۱۳۸۵. «چند فهلوی»، مجلهٔ زبان‌شناسی، سال ۲۱، شمارهٔ ۴۱ و ۴۲، ص ۳۴.
  3. ماهنامهٔ نجوم، شماره ۲۰۷، خرداد و تیر ۱۳۹۰، صفحهٔ ۳۲.

جستارهای وابسته
  • فهرست نام‌های مازندرانی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.