سید جلال‌الدین محمدیان

سیدجلال‌الدین محمدیان (زاده سال ۱۳۲۵ در فیض‌آباد کرمانشاه) خواننده و استاد موسیقی ایران است. اثر مشهور او تصنیف «مردان خدا» است.[1]

در کتاب جغرافیای تاریخی و تاریخ مفصل کرمانشاهان، نوشتهٔ محمدعلی سلطانی دربارهٔ وی چنین نوشته شده‌است:[2]

سیدجلال‌الدین محمدیان به سال ۱۳۲۷ در کرمانشاه متولد شد. از عنفوان شباب به تشویق استاد سیدامیرالله کاته کبودی با گروه تنبورنوازان به همکاری پرداخت و پس از چندی که صدایش خوب پخته و آماده گردید، در سال ۱۳۵۱ فعالیت رسمی و هنری خود را در فرهنگ و هنر کرمانشاه شروع کرد و در سال ۱۳۵۵ به تهران آمد و برای این که بهتر بتواند گوشه‌ها و ردیف‌های موسیقی اصیل ایران را فرا گیرد به عنوان شاگرد نزد استاد محمدرضا شجریان پذیرفته شد؛ و در مکتب صبا افتخار شاگردی وی نصیبش گردید. مدت سه سال ضمن کسب فیض از محضر استاد، همزمان در خدمت استاد اصغر بهاری با ساز [و] ردیف‌های آواز آشنا شد و سه سال دیگر در کلاس استاد شجریان که در رادیو تدریس می‌کرد؛ حضور یافت و بطور خصوصی در منزل شادروان استاد محمود کریمی بمنظور تکمیل دانش موسیقی به فراگیری پرداخت. در سال ۱۳۵۶ با گروه تنبورنوازان همکاری خود را آغاز کرد.

سید در سال ۱۳۵۸ همکاری خود را با مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی سنتی ایران آغاز و آهنگی جالبی بنام «هوای وطن» با ارکستر تنبور شمس و مظهر انوار، را با ارکستر رادیو ایران اجرا نمود.

از سال ۱۳۶۶ همکاری خود را با وزارت ارشاد اسلامی آغاز کرد و بیش از ده آهنگ جالب اجرا کرد و بسیاری از آهنگهای وی که از ساخته‌های خودش می‌باشد، نظیر: فضای سینهٔ حافظ، نوای طاهر، موسی و شبان، ساقی کوثر، فلک باغبان، که قسمتی از آن به یاد مرحوم سیدعلی‌اصغر کردستانی خوانده شده‌است. سید بیشتر کارهای خود را با هنرمندان خوب و باارزشی مثل: محمد موسوی، جلیل عندلیبی، جمشید عندلیبی، حسین بهروزی‌نیا، کاظم داوودیان، منصور سینکی، بیژن کامکار، علی ناظری، محمدعلی کیانی‌نژاد، سهیل ایوانی، سیدخلیل عالی‌نژاد و هادی منتظری اجرا نموده‌است و تنظیم بسیاری از آنها را فریدون شهبازیان انجام داده‌است.[3]

ضمناً در سال ۱۳۵۸ با گروه تنبورنوازان کنسرتی در تالار وحدت به مدت پنج روز اجرا کرد که آهنگ «باز هوای وطنم آرزوست» از او مورد توجه قرار گرفت و در سال ۶۶ آهنگ «مردان خدا» در بخش موسیقی مذهبی و عرفانی برنده گردید.[4]