سنمار

سِنِمّار یا سِنمار به‌معنای "سیمرغ آفتاب"، نام یک معمار ایرانی بود که قصر خُوَرنَق (در یک‌مایلیِ شمال نجف، کشور عراق کنونی، در میان‌رودان‌) را به دستور نُعمانِ یکم، پسر امرؤالقیسِ دوم (معروف به «نعمان اَعوَر»، از شاهان لخم‌) در حیره برای پذیرایی از یزدگرد اول ساسانی ساخت. گفته‌اند که او قصر خورنق را چنان ساخته‌بود که در ساعات مختلف روز رنگ عوض می‌کرد: صبح کبودرنگ بود، در نیم‌روز سفید می‌شد و هنگام عصر زرد.

سِنِمّار
«قصر خوَرنَق» اثر «بهزاد»
نام در زمان تولد	سِنِمّار
زادهٔ	معاصر یزدگرد اول ساسانی
ملیت	رومی
پیشه	معمار
پروژه‌ها	قصر خُوَرنَق

نعمان، برای آن‌که سِنمار کاخی شبیه یا بهتر از آن برای دیگری نسازد، دستور داد تا او را از بالای کاخی که خود ساخته‌بود به زمین انداختند. ازاین‌رو، «جزای سنمار» (پاداش سنمار) در عربی ضرب‌المثل شده‌است؛[1] چنان‌که در اشعار برخی شاعران فارسی، از جمله اسدی طوسی، نیز جلوه کرده‌است:

بهرام بیضایی نیز نمایشنامه‌ای به نام مجلس قربانی سنمار دربارهٔ سرگذشت سنمار نوشته است.