سحابی خرچنگ
سحابی خرچنگ یا میغوارهٔ چنگار یک سحابی در کهکشانِ راهِ شیری است. قُطر سحابی خرچنگ بالغ بر ۱۰ سال نوری تخمین زده میشود.[2]
سحابی خرچنگ | |
---|---|
![]() | |
دادههای رصدی | |
نوع | Supernova Remnant |
بعد | 05h 34m 31.97s[1] |
میل | 52.1″ 00′ +22°[1] |
فاصله | ۶٫۵ ± ۱٫۶ kly (2.0 ± ۰٫۵ kpc) |
ابعاد ظاهری (V) | ۴۲۰″ × ۲۹۰″ |
صورت فلکی | گاو |
خصوصیات فیزیکی | |
شعاع | ۶٫۵ ± 1.5 ly |
قدر مطلق (V) | −۳٫۱ ± ۰٫۵ |
نکات مهم | در مرکزش تپاختر دارد |
دیگر نامها | M1, NGC 1952, Sharpless 244 |
همچنین ببنید: سحابی, فهرست سحابیها | |
مشخصات
تاریخچه
اسناد ثبت شده به وسیله چینیها، ژاپنیها و سرخپوستان آمریکا حاکی از آن است که در سال ۱۰۵۴ یک ابرنواختر در کهکشان ما منفجر شدهاست. اکنون میدانیم که باقیماندهٔ آن ابرنواختر، جسمی است در صورت فلکی گاو که سحابی خرچنگ نامیده میشود.[4] این سحابی که در اوایل یک سحابی سیارهای تلقی میشد، اکنون به منزله یکی از شناخته شدهترین بقایای ابرنواختری است. سحابی خرچنگ، هم از نظر ویژگیهای مشاهده شده در آن و هم از نظر گسترهٔ وسیع تابشهایی که از آن دریافت میکنیم و به ما اطلاعات میرساند، جسم قابل ملاحظهای است. معلوم شدهاست که بیشتر این تابشها به وسیله فرایند سنکروترون تولید میشود.
سحابی خرچنگ با سرعتی حدود ۱۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال از هم گسستگی است. انتظار میرود که این سحابی درچند هزار سال آینده به تدریج در تمام طول موجها کم فروغتر شده و سرانجام ناپدید گردد. در این میانه سحابی خرچنگ قویترین منبع تابش امواج رادیویی و پرتوی ایکس در آسمان است که احتمال میرود یکی از عوامل صدور بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی آسمان همین سحابی باشد.
یکی از قابل ملاحظهترین نمودهای سحابی خرچنگ جسم مرکزی آن است که اکنون به عنوان بازمانده ستارهٔ مسبب ابرنواختر شناخته میشود. این جسم اصلاً یک ستاره معمولی نیست بلکه فقط در چند هزارم ثانیه میدرخشد، و با دورهای در حدود ۰٫۰۳ ثانیه برق میزند و سپس خاموش میشود وبه احتمال زیاد یک تپاختر است.[5]
نگارخانه
منابع
- «SIMBAD Astronomical Database». دریافتشده در ۲۰۰۶-۱۲-۲۵. از پارامتر ناشناخته
|کار=
صرفنظر شد (کمک) - The Crab Nebula, NASA
- راهنمای ماراتن مسیه
- Crab Nebula exploded in 1054
- کتاب ساختار ستارگان و کهکشانها نوشته پاول هاچ صفحهٔ ۱۶۰