سال چهار امپراتور
سال چهار فرمانروا[1][2] (انگلیسی: Year of the Four Emperors) نامی برای سال ۶۹ میلادی است که در آن سال چهار فرمانروا در امپراتوری روم به قدرت رسیدند.
امپراتوری روم در آن سال‌ها
در آوریل سال ۶۸، گالبا و گایوس ژولیوس ویندکس در برابر نرون شورش کردند. در ژوئن همان سال نرون خودکشی کرد و گالبا فرمانروای روم شد. در ۱۵ ژانویه ۶۹ گالبا توسط گارد پرتورین کشته شد و اتو به فرمانروایی رسید.در ۱۴ آوریل همان سال ویتلیوس که از فرماندار یکی از استان‌ها بود، اتو را شکست داد و دو روز بعد و با خودکشی اتو، فرمانروای روم شد.در ۱ ژوئیه همان سال وسپاسیان که از فرماندهان ارتش روم بود از طرف لژیونرهای مصر به عنوان فرمانروا شناخته شد.حدود یک ماه بعد لژیون‌های دانوب نیز حمایت خود را از وسپاسیان اعلام کردند.در نهایت وسپاسیان با شکست فرمانروای پیشین توانست در ۲۱ دسامبر فرمانروا شود.
جستارهای وابسته
منابع
- "imperator | Origin and meaning of imperator by Online Etymology Dictionary". www.etymonline.com. Retrieved 2020-01-18.
- From Middle English emperour, borrowed from Anglo-Norman emperour and Old French empereor (Modern French empereur), from Latin imperātor (“emperor; commander”), from imperāre (“to command”). Doublet of imperator
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Year of the Four Emperors». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ مه ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.