روابط بین آلمان نازی و جهان عرب
رابطه بین آلمان نازی (۱۹۳۳–۱۹۴۵) و رهبران جهان عرب شامل تحقیر، پروپاگاندا، همکاری و در برخی موارد برابری جستن بود. روابط کمک‌کارانه سیاسی و نظامی به خاطر خصومت‌های مشترک نسبت به دشمنان مشترک مانند امپریالیسم و استعمارگری بریتانیا و فرانسه، کمونیسم و صهیونیسم شکل گرفت. یکی دیگر از شالوده‌های کلیدی این همکاری یهودستیزی نازی‌ها بود که توسط برخی رهبران عرب و مسلمان مورد تحسین قرار می‌گرفت که قابل توجه‌ترین آن‌ها محمد امین الحسینی بود. جلوی دیگران و در خلوت، آدولف هیتلر و هاینریش هیملر به گرمی از اسلام به عنوان یک دین و ایدئولوژی سیاسی یاد می‌کردند و آن را شکلی مقرراتی‌تر، ارتش‌بنیادتر و اهل عمل‌تر از مذهب در مقایسه با مسیحیت توصیف می‌کردند و آنچه را که مهارت پیامبر محمد در سیاست و رهبری نظامی می‌دانستند، می‌ستودند. با این حال، ایدئولوژی نژادی رسمی نازی‌ها در کنار این‌ها عرب‌ها و مردم شمال آفریقا را از لحاظ نژادی پست‌تر از ژرمن‌ها در نظر می‌گرفتند؛ احساسی که توسط هیتلر و دیگر رهبران نازی برای خوار شمردن آن‌ها بازتاب یافت.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Relations between Nazi Germany and the Arab world». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۲۰.