رمز پویا

رمز یکبار مصرف یا رمز پویا، گذرواژه‌ای است که تنها برای یک ورود یا انجام تراکنش اعتبار دارد. رمز پویا همچنین با عنوان اوتی‌پی (به انگلیسی: OTP) شناخته می‌شود. رمزهای یکبار مصرف، بسیاری از ضعف‌های رمزهای قدیمی (رمزهای ثابت) را پوشش می‌دهد. مهم‌ترین نقصی که توسط رمز یکبار مصرف جبران می‌شود، عدم آسیب‌پذیر بودن در تکرار حملات است. با استفاده از این روش، یک مزاحم بالقوه که به نحوی موفق به دستیابی رمز یکبار مصرف می‌شود که قبلاً با آن به سرویسی دسترسی پیدا کرده‌اند یا تراکنشی انجام شده‌است، دیگر قادر نخواهد بود تا از آن سوءاستفاده کند، چرا که این رمز باطل شده‌است. خرده‌ای که به رمز یکبار مصرف گرفته می‌شود، دشواری در به‌خاطرسپاری آنها توسط انسان است که به همین دلیل بهره‌گیری از فناوری کمکی، در استفاده از رمز یکبار مصرف، الزامی است.

رمز پویا در ایران

استفاده از رمز دوم پویا از دی‌ماه ۱۳۹۸ در هنگام خرید اینترنتی در ایران برای کارت های دارای مشتری ( همانند کارت نقدی) و برای تراکنش های بالای 100 هزار تومان، اجباری است.[1] استفاده از برنامه رمزساز، یواس‌اس‌دی و پیامک، راه‌های دریافت رمز پویای کارت عنوان شده‌است.[2] دلیل اجباری‌شدن رمز پویا، پیشگیری از کلاهبرداری و فیشینگ اعلام شده‌است.[3] مدت زمان انقضای رمز دوم پویا، ۶۰ ثانیه است.[4]

همچنین ببینید

منابع
  1. «رمز دوم پویا از کی اجباری می‌شود؟». اقتصاد آنلاین. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۷.
  2. «هر آنچه که باید در مورد رمز پویا بدانید». ایسنا. ۲۰۱۹-۱۲-۱۲. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۷.
  3. «رمز پویا با رمز یک بار مصرف بانکی چیست؟». www.tabnak.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۷.
  4. «رمز پویا چیست و روش فعالسازی آن چگونه است؟». www.yjc.ir. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.