راغب حرب

در مدّت اشغال اسرائیل در سال ۱۹۷۸ ایشان به صورت پنهانی به خانواده شهدا، مجروحین و اسیران کمک می‌کرد؛ که باعث ایجاد «بنیاد شهید لبنان» یکی از مؤسسات زیرمجموعه حزب‌الله شد.

در ۱۹۸۲ هنگامی که وی برای شرکت در کنفرانسی اسلامی در ایران بود خبر حضور اسرائیل در لبنان را شنید و بلافاصله تصمیم به بازگشت گرفت و خود را به شهر جبشیت رساند.

هنگام اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیل، روزی یکی از اشغالگران دست خود را به قصد مصافحه با شیخ دراز کرد ولی وی با او دست نداد. او پرسید: مگر دست ما نجس است؟ شیخ گفت: شما اشغالگرید، از این جا بروید، ما را با شما کاری نیست؛ و این جمله مشهورش را بر زبان آورد که: موضع ما سلاح است و مصافحه‌مان به منزله اعتراف.

سربازان اسرائیل چندین بار به خانه وی حمله بردند که معروف‌ترین آن در دسامبر ۱۹۸۲ بود. در آن حمله آنان نتوانستند به وی دست پیدا کنند پس در مقابل این شکست به آزار کودکان بی‌سرپرستی پرداختند که وی به واسطه کامل نبودن ساختمان پرورشگاه سیده زینب، در خانه خود پناهشان داده بود. دشمن برای پیدا کردن وی جاسوس تعیین کرد و نهایتاً وی را یافت.

در ۸ مارس ۱۹۸۳ نزدیک ساعت ۲ بامداد، نیروهای اسرائیلی به محل سکونت وی که منزل پسرخاله اش بود حمله بردند و وی را با چشمان بسته به پایگاه اطّلاعاتی در نزدیک شهر زبدین و سپس به بازداشگاه انصار و بعد از آن به مرکز اطّلاعات شهر صور منتقل کردند تا فرماندهان بزرگ صهیونیست بتوانند کسی را که آنان را این گونه به وحشت انداخته بود ببینند.

طی شکنجه‌های جسمی و روحی از وی خواستند جنوب را ترک کند که وی سر باز زد. همچنین وی درخواست صهیونیست‌ها را برای تشکیل جلسه‌ای در منزلش رد کرد.

اسرائیل در پی فشارهای مردمی پس از ۱۷ روز او را آزاد کرد.