ذوالفقار عسگری‌پور

او یادگیری دو تار را از هفت‌سالگی آغاز کرد و پدرش، نخستین استادش بود. او در چندین جشنواره موسیقی فجر دیپلم افتخار جشنواره را گرفت. از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ در کشورهای مختلف اروپایی همچون ایتالیا، فرانسه، سوئیس، هلند و بلژیک به نوازندگی پرداخت.[4]

او رشد یافته در خانواده ای بود که پیش از او ۹ نسل از اجدادش در کار نوازندگی بوده‌اند و از این رو وی نیز آشنایی کاملی با ساخت انواع سازها داشت و در ساخت سازها به جزئیات صدایی و ساختاری آنها توجهی شایان داشت. وی به دلیل تجربیاتش ساز جدیدی را ابداع کرد. وی برای فهم بهتر موسیقی بومی خراسان سالهای سال در کنار ترک‌ها، کرمانج‌ها، کردها و فارس‌های خراسان زیست.[5]

او اولین کسی است که پرده‌های دوتار را اضافه کرد و از ۷ تا ۹ پرده به ۱۹ پرده رساند. بعدها عثمان خوافی نیز کاری مشابه انجام داد. در کل او پنجه ای زیبا و پخته داشت و سبکی را در نوازندگی ساز دوتار پایه‌گذاری کرد که امروزه اکثر نوازندگان در تربت‌جام پیرو شیوه او هستند. محسن عسگریان فرزند او نمونه بارزی از تربیت یافتگان مکتب اوست . استیفن بلوم، پژوهشگر آمریکایی موسیقی اقوام هم در پژوهش‌هایش از دانسته‌های عسگری‌پور استفاده کرد.[6]