دیپ پرپل
دیپ پارپل (به انگلیسی: Deep Purple) نام یک گروه راک انگلیسی است که کار خود را از سال ۱۹۶۸ در هارفوردشایر شروع نمود. دیپ پرپل را یکی از پیشگامانِ موسیقی هوی متال و هارد راکِ مدرن در نظر میگیرند، گرچه برخی اعضای دیپ پرپل مدعی هستند که موسیقی آنها نمیتواند در این سبکها دستهبندی شود. گروه در طول فعالیت خود تغییرات زیادی در ترکیب نفرات خود دیده، و بین سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ فعالیتی نداشت. ترکیب اعضای گروه مابین سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۶ با عناوین مارک۱٬۲٬۳ و ۴ شناخته میشود. ترکیب مارک ۲ موفقترین ترکیب دیپ پرپل بود به رهبری ایان گیلان (خواننده) و ریچی بلکمور (گیتار) که مابین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ فعالیت کرد و در سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹، و دوباره در سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ احیا شد. گروه مابین سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ با ترکیبی که رود ایوانز به عنوان خواننده، مابین سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۶ و با حضور دیوید کاوردیل به عنوان خواننده، مابین سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ و با حضور جان لین ترنر؛ موفقیتهای متوسطی را بدست آورد. ترکیب کنونی گروه شامل استیو مورس (از ۱۹۹۴) و ایان گیلان (خواننده) است که تداوم بیشتری داشتهاست، هرچند که با بازنشستگی جان لرد (کیبوردیست) از گروه در سال ۲۰۰۲، ایان پیس (درام) تنها عضو گروه است که از ابتدای شکلگیری گروه در آن باقیماندهاست.
دیپ پرپل | |
---|---|
اطلاعات پسزمینه | |
ژانر | هارد راک ،هویمتال، پراگرسیو راک، سایکدلیک راک، بلوز راک |
سالهای فعالیت | ۱۹۶۸-اکنون |
آلبومهای دپ پرپل تا کنون بیش از ۱۰۰ میلیون فروش در سرتاسر جهان داشته که ۷٫۵ میلیون آن تنها در ایالات متحده دارای تصدیدقیه است. در سال ۲۰۱۱ مجلهٔ کلسیک گیتار جایزهٔ نوآوری را به گروه دیپ پرپل اعطا کرد. در اکتبر ۲۰۱۲ دیپ پرپل نامزدِ ورود به تالار مشاهیر راک اند رول در سال ۲۰۱۳ شد.[1]
آلبومها
آلبوم های استودیویی
- Shades of Deep Purple 1968
- The Book of Taliesyn 1968
- Deep Purple 1969
- Deep Purple in Rock 1970
- Fireball 1971
- Machine Head 1972
- Who Do We Think We Are 1973
- Burn 1974
- Stormbringer 1974
- Come Taste the Band 1975
- Perfect Strangers 1984
- The House of Blue Light 1987
- Slaves and Masters 1990
- The Battle Rages On... 1993
- Purpendicular 1996
- Abandon 1998
- Bananas 2003
- Rapture of the Deep 2005
- Now What ?! 2013
- Infinite 2017
- Whoosh!2020