دیوید گرت

پسر جذابی که شلوار جین و تی‌شرت به تن کرده‌است و با هر حرکت دستش می‌توان خالکوبی‌های روی شانه‌اش را دید. دیوید گرت، نوازندهٔ چیره‌دست ویولن، موسیقی کلاسیک را با ترانه‌هایی از متالیکا و مایکل جکسون پیوند زده‌است.

برخی معتقدند که دیوید گرت یک فوق ستارهٔ واقعی است و نه از آن‌هایی که یک شبه و در یک برنامهٔ تلویزیونی به شهرت می‌رسند. هر چند به نظر می‌آید موهای طلایی که تا سر شانه می‌رسند و داشتن چهره‌ای پر طرفدار، چندان در معروفیت گرت بدون تأثیر نبوده‌است. با این همه از یک چیز نمی‌توان چشم پوشید و آن اینکه رمز موفقیت دیوید گرت، پشتکار فراوانش برای تمرین بوده‌است.

دیوید گرت، نوازندهٔ چیره‌دست ویولن، 40 سال پیش از مادری آمریکایی و پدری آلمانی در شهر آخن آلمان به دنیا آمد. پدر گرت حقوقدانی بود که در مواقع بیکاری از روی علاقهٔ شخصی‌اش ویولن تدریس می‌کرد و همسرش نیز جزو بالرین‌های حرفه‌ای به‌شمار می‌آمد.

گرت هنگامی که تنها چهار سال بیشتر نداشت، برای اولین بار ساز ویولن را در دست گرفت. ۹ سال بعد او آنقدر در نواختن زبردست شده بود که یکی از بزرگترین شرکت‌های تهیه‌کنندهٔ آلبوم‌های موسیقی کلاسیک در آلمان به نام «دویچه گرامافون» با او قرارداد همکاری بست.

هدف: جذب جوانان

گرت با تمام همتایان پیش از خودش تفاوت دارد. او ویلون را با موسیقی پاپ ترکیب می‌کند و گاهی حتی پای سبک موسیقی راک را نیز به این وادی وارد می‌کند. در بیشتر مواقع وقتی به روی صحنه می‌آید، خبری از کت و شلوار اتو کشیده نیست، بلکه بر عکس شلوار جین و تی‌شرتی به تن دارد که خالکوبی‌های روی بازویش را به خوبی در معرض دید قرار می‌دهند.

طبیعی است که این ظاهر هر نوجوانی را، چه دختر و چه پسر، شدیداً علاقه‌مند به موسیقی کلاسیک می‌کند! البته یکی از اهداف گرت هم جذب هر چه بیشتر نوجوانان به سمت موسیقی کلاسیک است: «شاید دلیل مهم‌اش این باشد که تلاش می‌کنم به مردم احساس خوبی را منتقل کنم و در این بین تلاش برای جذب نوجوانان خیلی هم سخت نیست! من معتقدم که موسیقی کلاسیک در دهه‌های اخیر صدمه خورده، آن‌هم از این جهت که خیلی از جریان زندگی امروزه فاصله گرفته‌است. در تلویزیون موسیقی کلاسیک نمی‌بینید و در رادیو هم نمی‌شنوید. برای همین هم باید این امکان را فراهم کرد که جوان‌ها با خیالی راحت در سالن کنسرت بنشینند.»

از پیشخدمتی تا مدل شدن برای آرمانی

گرت تا سن ۱۸ سالگی در آلمان می‌ماند و پس از آن به آمریکا می‌رود تا در زمینهٔ موسیقی تحصیل کند. در این بین برای درآوردن خرج تحصیل مدتی را در یک رستوران کار می‌کند و مدتی هم مدل برای مارک جورجو آرمانی می‌شود: «من فکر می‌کنم که در آلمان و در آمریکا به یک اندازه احساس بودن در خانه را دارم. واقعاً افتخار بزرگی است که شغلم به من اجازه می‌دهد که این طرف و آن طرف پرواز کنم.»

یکی از نکات بارز کار گرت در پیوند موسیقی کلاسیک و مدرن، اجرای ترانه‌های معروف از خوانندگانی همچون مایکل جکسون یا گروه متالیکا با ویولن است. البته در کنار این اجراها، او خودش آهنگسازی نیز می‌کند.

پرسشی که در این میان مطرح می‌شود این است که آیا دیوید گرت دوست دارد بیشتر تصویرش را در یک مجلهٔ مخصوص موسیقی پاپ که برای جوانان منتشر می‌شود ببیند یا در یک مجلهٔ تخصصی موسیقی کلاسیک؟: «در هر دوی آنها، برای اینکه فکر می‌کنم امروزه هر دوی این نوع موسیقی اهمیت زیادی دارند. هنگامی که هر دوی آنها را در کنار هم داشته باشید، آن وقت راه درست را انتخاب کرده‌اید.»

وقتی دیوید ۴ سال داشت، پدر او برای برادر بزرگترش یک ویولن می‌خرد و دیوید جوان به ویولن علاقه‌مند می‌شود و خیلی زود نواختن این ساز را می‌آموزد. یک سال بعد، دیوید با شرکت در یک مسابقه نخستین جایزهٔ خودش را کسب می‌کند این آغاز موفقیت‌های گرت بود. او یک هفتهٔ کامل اجرای زنده در مقابل جمعیت داشت. دیوید در «کنسرواتوآر لودویک» آموزش دیده‌است.

در سن ۱۲ سالی با یکی از نوابغ ویولن لهستان به نام «ایدا هندل» آغاز به کار کرد. او اغلب برای دیدن «ایدا» به لندن و دیگر شهرهای اروپایی سفر می‌کرد. دیوید تحصیلاتش را در زمینهٔ موسیقی در «رویال کالج لندن» ادامه داد و روز بروز موفق تر می‌شد.

در سال ۲۰۰۴ دیوید گرت از دانشگاه موسیقی «ژولیارد» در شهر نیویورک فارق التحصیل شد و تنها دانشجویی است که توانسته در همان دانشگاه و در کنار بزرگانی همچون «آیزاک پرلمان» تدریس کند و بدرجهٔ استادی برسد.