دوره ایلخانان رقیب

دوره ایلخانان رویارو یا عصر ایلخانان رقیب دوره‌ایست که پس از مرگ ابوسعید بهادرخان واپسین پادشاه ایلخانیان در ایران رقم خورد.

با نگرش به اینکه ابوسعید بهادرخان فرزند نرینه‌ای از خود بر جای نگذاشت پس از او کسان فراوانی از خاندان مغول، «ایلخانی» (پادشاهی) را از آن خود دانستند و در سرزمین ایلخانان به زد و خورد پرداخته رویاروی هم قرار گرفتند و دورهٔ ایلخانان رویارو را در تاریخ ایران رقم زدند.[1]

عباس اقبال آشتیانی فهرست این ایلخانان را بدین شرح نقل کرده‌است:

۱- ارپاگاون.... بن اریق بن کابن تولوی ۷۳۶ (قمری)

۲- موسی‌خان بن علی بن بایدو شوال تا ۱۴ ذی‌حجهٔ ۷۳۶ (قمری)

۳- محمدخان.... بن منگوتیمور بن هلاکو از ذی‌حجهٔ ۷۳۶ (قمری)

۴- ساتی‌بیک دختر الجایتو (خواهر ابوسعید بهادرخان) از ۷۳۹ تا ۷۴۶ (قمری)

۵- شاه‌جهان بن تیمور بن آلافرنگ بن گیخاتو از ۷۳۹ تا ۷۴۰ (قمری)

۶- سلیمان‌خان.... بن یشموت بن هولاکو از ۷۴۱ تا ۷۴۵ (قمری)

۷- طغاتیمور خان از ۷۳۶ تا ۷۵۳ (قمری)

۸- انوشروان عادل از ۷۴۴ تا ۷۵۶ (قمری)

بن‌مایه
  1. [www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14756/119/text «مرتبه شاهزادگی فرزندان جوجی قسار و تلاش طغاتیمورخان برای مقام ایلخانی»] مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). نشریهٔ شناخت» پاییز ۱۳۸۵ - شمارهٔ ۵۱ (علمی-پژوهشی) (۱۴ صفحه - از ۱۱۹ تا ۱۳۲).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.